Feeling the blues

Afgelopen zaterdag dacht ik: Ik ga eens iets anders doen. Daarop besloot ik om naar het Bluescafé te gaan. Ik was wel eens benieuwd of mijn vermoedens klopte. Was het echt een tent waar alleen maar oudere mensen komen of…?

Nadat ik even rond gekeken had, bleken mijn vermoedens inderdaad te kloppen. Er was voornamelijk ouder publiek, wat de tijd had genomen om naar de band te luisteren. Ik sprak de barvrouw aan en stelde mezelf voor. Ik wilde haar iets vragen over het Bluescafé. De aardige dame verwees me door naar Jan Kerseboom, de eigenaar van het Bluescafé. Een zeer vriendelijke man die mij meteen een biertje aanbood.

Ik stelde hem de vraag of het café nog wel eens bezocht werd door jongeren, waarna hij een beetje lachend om zich heen keek naar het vrij hoge aantal grijs. Ik was op dat moment de enige jongere. Jan vertelde mij dat er zo nu en dan wel eens een groepje binnenkomt en dat er zeker wel wat verschuiving te zien is. De verschuiving gaat echter langzaam.

Dat deze mooie muziek nog niet heel erg in trek is bij jongeren, is iets wat ik persoonlijk zonde vind.
In het Bluescafé treden geregeld bandjes op waarbij ook aan de jeugd gedacht wordt. Dit is niet altijd een bluesband, maar dan komt er in dit café toch nog een beetje jong publiek.

Ik heb me er echt goed vermaakt en herkende zelfs een paar nummers, een paar die ik kende uit films. Ik vind het jammer dat het niet zo populair is bij mijn doelgroep. Ik kan alleen maar hopen dat deze muzieksoort wat meer gewaardeerd gaat worden en dat de jeugd er achter komt dat het niet alleen maar droevige muziek is.

Dus wie zie ik zaterdag in het Bluescafé?