Focus: de oude rotten kunnen nog altijd rocken!

Afgelopen weekend deed de band Focus Apeldoorn aan. Ongeveer 150 fans, het merendeel al op respectabele leeftijd, zijn er in Gigant getuige van geweest. Focus hoort al decennia lang bij ons Nederlandse muzikale cultuurgoed. Men genoot ook in Gigant van de band, die al in 1969 het levenslicht zag, en van de herkenbare Focussound.

Focus is de band waardoor Jan Akkerman, mijns inziens een van de beste gitaristen van Nederland, faam heeft verworven. Een andere muzikant van het eerste Focusuur, en die hierdoor zijn naam gevestigd zag, is multi-instrumentalist Thijs van Leer. Waar Akkerman in 1976 de band heeft verlaten, maakt van Leer nog immer deel uit van de formatie. Hij liet zijn Hammond ook in Gigant weer scheuren waar kon, maar wist zijn instrument ook subtiel te beroeren. Bekend geworden is van Leer echter als de man die de fluit als geen ander kan laten swingen. De fluit is over het algemeen niet het meest sexy instrument, maar van Leer liet horen het nog altijd, na al die jaren, zo te kunnen bespelen dat het publiek zeer geboeid bleef. Als je dan ook nog behept bent met een fijne, bijna doorleefde, stem dan is dat een lust voor het oor.

Werd Akkerman, de man die altijd met Focus geassocieerd zal blijven, dan helemaal niet gemist? Om eerlijk te zijn vind ik dat inderdaad. De huidige gitarist van de formatie, Menno Gootjes, liet horen een vakman te zijn en bewees de gitaar op uitmuntende wijze te beheersen. Vuige rocklicks werden afgewisseld met subtiele gitaarsolo’s. Het kwartet werd vervolmaakt door bassist Bobby Jacobs, stiefzoon van Thijs van Leer en telg van de, in jazzkringen, bekende Jacobsfamilie, en op drums Pierre van der Linden die al vanaf de zeventigerjaren onderdeel is van Focus. Van der Linden was tevens verantwoordelijk voor het hoogtepunt van de avond, een drumsolo van ruim acht minuten, waarbij het publiek compleet uit zijn dak ging.

Jarenlange muzikale ervaring stond er op het podium en dat kon je merken. De progrock werd op hoog niveau gespeeld, maar soms leek het allemaal net iets te routinematig gebracht te worden, waardoor het muzikale vernuft het soms won van de emotie en persoonlijk vind ik dat laatste juist het allerbelangrijkste van muziek. De sound leek, hoe goed en professioneel ook, daarbij allemaal net iets teveel op hetzelfde, maar dat was dan ook het enige dat op het optreden viel aan te merken en de echte liefhebber zal zich hier niet aan hebben gestoord.

Ik hoop dat Focus nog eens 46 jaar het podium weet te bestijgen, zodat ook de huidige jonge generatie kan horen wat voor uitstekend muzikaal erfgoed onze landsgrenzen heeft voortgebracht. Een formatie van hoog niveau waar ons lage landje trots op mag zijn!