Het Gelders Orkest – Vioolconcert met Midori

De Koning Willem Alexanderzaal was gisteravond de plek voor het laatste concert van Het Gelders Orkest van dit seizoen. Een concert met bekend en minder bekend werk.

Voorafgaand aan het concert was er om kwart over zeven eerst een toelichting op het concert, geheel gewijd aan het uit te voeren vioolconcert van Erich Wolfgang Korngold, een voor mij volslagen onbekende componist. In 1897 geboren in toen Oostenrijkse Brno, gevormd en geschoold in het Wenen van Mahler en tijdgenoten. Bestempeld als genie, leerling van Alexander Zemlinsky, belandde op uitnodiging in de Verenigde Staten voor het schrijven van filmmuziek, waarin hij een toonaangevende rol speelde. De ontwikkelingen in dertiger jaren en zijn Joodse wortels belemmerden zijn terugkeer naar Europa, na de tweede wereldoorlog wijdde hij zich weer aan het maken van klassieke composities in de traditie van zijn vroegere leermeester Zemlynski. Het vioolconcert van vanavond is hier een voorbeeld van.

Het concert opende met de bekende Ouverture ´Coriolan´ van Beethoven, een stuk dat zoete herinneringen oproept aan eerder gehoorde uitvoeringen in zalen of vanaf vinyl. De strakke uitvoering door Het Gelders Orkest, onder leiding van de Italiaanse dirigent Antonello Manacorda, dwingt je tot opnieuw aandachtig luisteren alsof je het voor het eerst hoort, prachtige, emotievolle uitvoering.

Hierna werd het podium vrijgemaakt voor de soliste van deze avond, de Japans/Amerikaanse violiste Midori Goto, alom gelauwerd en gekend over de hele wereld, voor de uitvoering van het vioolconcert opus 35 in D van Erich Wolfgang Korngold samen met Het Gelders Orkest. Het uit drie delen bestaande concert geeft Midori volop de gelegenheid haar kunnen te tonen. Virtuositeit en techniek kenmerken het eerste deel, het tweede deel geeft ruimte voor rust en melancholie in haar spel om in het derde deel vreugde en vrolijkheid te laten domineren. Dit alles onder de bezielende leiding van Antonello en een heerlijk spelend Gelders Orkest.

Na de pauze speelde het orkest Symfonie nr.3 opus 90 in F van Johannes Brahms, één van de laatste vertegenwoordigers van de late Romantiek. Het uit vier delen bestaande concert geeft het orkest in ruime mate de gelegenheid haar kwaliteiten te tonen, het speelse eerste deel, de melancholie klinkt door in deel twee, ingetogen lichtvoetig klinkt deel drie om met een uitbundig deel vier de symfonie te besluiten, een waardig slot aan de concert reeks van dit seizoen.