Graham Robins zingt bij R&D Plaza

“My daddy works on the railroad” klinkt het in de tuin van een van de huizen in Zuidbroek te Apeldoorn. Graham Robins speelt en zingt. Een omfloerste, doorleefde stem komt ons tegemoet, ondersteund door gitaar en mondharmonica.

Op een feestje ter ere van 35 jaar ontmoeting. Normaal nooit zo veel zin om naar feestjes te gaan, dat verplichte zitten en verplichte praten is niet iets waar weken naar wordt uitgezien. Maar deze zondagmiddag is het anders; de zon doet zijn best, het is een doe-het-zelf-feestje; voor een hapje wordt gezorgd en de drank mag meegenomen worden. En er hoeft niet gezeten en geluisterd te worden; wat een heerlijkheid. De gastvrouw en gastheer stellen geen eisen. En dat maakt het zo leuk en ontspannend.

Graham Robins zingt: “Give me love, love, love, give me crazy love”. Give me love; geef mij liefde, geef mij krankzinnige liefde. Mooi gevonden deze woorden; krankzinnige liefde, zomaar op een feestje in Apeldoorn Noord. En deze woorden, deze omfloerst gezongen woorden, geven hoop en energie.

“I’m thinking about another trip to Brussel”; we gaan van Apeldoorn Noord naar Brussel, zonder maar een stap te hoeven verzetten, het reizen zit in ons hoofd. En wie wil er niet op reis met deze man? Het is bijna niet tegen te houden; ogen worden gesloten en de stem en de gitaar raken ons, vervullen ons lichaam. En we zien Brussel voor ons de café’s, de pleinen en de lanen. De tweetaligheid, we zien Europa voor ons liggen, het is een Europa van vrede, een Europa van verlangen. het is een Europa zoals de leiders van nà de 2^de wereldoorlog zich dit hebben voorgesteld. Vrij reizen, het land in en uit, Graham denkt erover om naar Brussel te gaan, het Brussel van een geliefde.

De aandacht wordt getrokken, zachtjes wiegt het publiek mee op de stem en de gitaar. Met volle teugen wordt er geluisterd, het lijkt erop dat het publiek is bevangen door de liefde, bevangen door de uitstraling en het optreden.

“I woke up this morning en I woke up yesterday”; het laatste nummer, een nummer van willen leven, ik werd vanochtend wakker, ik werd gisteren wakker, altijd wakker willen zijn, erbij zijn, vol in het leven staan.

Het was een middag waarin 35 jaar ontmoeten werd gevierd. 35 jaar vol leven dankzij de organisatoren van deze middag. Een ontmoeting die niet snel vergeten zal worden.

Thuis genieten we nog even na door de laatste CD van Graham te beluisteren: “The Shipping News”. De sfeer en de stemming worden nog even vastgehouden, hier willen we geen afscheid van nemen, het was een mooie middag en avond. En daarvoor dank.