Profiel: stadsdichter van Apeldoorn Hanz Mirck blikt terug op een inspirerend jaar

Hij is docent Nederlands, muzikant, vertaler én stadsdichter van Apeldoorn. En in die hoedanigheid blikt Hanz Mirck (45) terug op 2015.

Hoe was 2015 voor jou?
,,Ik merk dat het meest recente dan toch het meest bij blijft. De aanslagen in Parijs. Alle ellende in Syrië. Het lijkt zo ver weg, maar het had ook in Apeldoorn kunnen gebeuren. Daar heb ik een gedicht over gemaakt. En daar heb ik veel goede reacties op gekregen. Blijkbaar verwoord ik iets dat mensen weet te raken.

En hoe dichtbij Syrië is, bleek toen we op school vluchtelingen hadden uitgenodigd voor het kerstontbijt. Veel scholieren stonden daar heel sceptisch tegenover. Maar het is gelukt om hun houding te veranderen door een vergelijking te maken met een bezoek aan iemand die gaat sterven. Wat ga je zeggen? Hoe ga je praten met iemand die bijna niet meer kan communiceren. Dan ontdek je dat het niet gaat om het goede gesprek. Het gaat erom dat je een poging doet. Dat je moeite doet. Dat inzicht veranderde de houding van mijn leerlingen. Dat was mooi.”

Het jaar 2015 was niet je eerste jaar als Stadsdichter van Apeldoorn. Wat is de waarde van een stadsdichter?
,,Kijk, tijdens je hele leven neem je de meest belangrijke besluiten met gevoel. Achteraf klets je dat dan met je verstand weer recht. Als dichter geef je dat gevoel weer. Het is aan mij om een gedicht te schrijven waarvan de mensen zeggen: ‘Ja, dat is wat ik voel zonder dat ik het zelf onder woorden kon brengen’.”

Wat waren je hoogte- en dieptepunten als stadsdichter het afgelopen jaar?
,,Dat gedicht over de aanslagen in Parijs. Dat is gelukt. Ik droeg het voor tijdens de CODA Cultuur Brunch. Vooraf schudde het publiek het hoofd van nee. Apeldoorn is geen Parijs. Maar na mijn voordracht was de reactie ‘O ja, we snappen het toch’.

Een ander hoogtepunt was het gedicht dat ik maakte voor een boek over de oude Zwitsalfabriek. Bij de presentatie waren veel oud-werknemers. Die mensen zaten te knikken, zo had het hen getroffen. Dat gedicht was blijkbaar raak.

Toen ik de muziekzomer van het NJO mocht openen, speelde de asielzoekerskwestie. Apeldoorn stond voor de vraag of ze vluchtelingen zou opnemen. In mijn gedicht maakte ik de vergelijking met onze vakantie: Wij reizen dan naar het zuiden voor ons geluk en die mensen reizen naar het noorden om hun geluk te zoeken. Hoewel dat gedicht niet mijn allerbeste van het jaar was, was de samenwerking met het NJO wel bijzonder. Zij vertelden me dat mijn gedicht de muziek optilde en ik merkte dat de muziek mij optilde. Dus zelfs als je niet helemaal tevreden bent met iets, kan het een mooi resultaat hebben.

Maar het meest indrukwekkende moment was toch bij de dodenherdenking in het Oranjepark. Het is een heel beladen moment. Dat voel je. Er waren nog een paar veteranen bij en wie ben ik om als broekie iets te zeggen over hun moment. Eigenlijk ben ik nooit echt zenuwachtig voor een voordracht. Maar toen wel. Er zit een spanning in de lucht die je niet kunt breken. Dat versterkt het gedicht.”

Welk moment heeft je het meest geïnspireerd?
,,Het idee dat er een stadsfotograaf is. Al vrij snel nadat hij was aangesteld zocht Jeroen Taalman contact en alle dingen die wij samen probeerden te maken gingen heel vloeiend. We hebben samen iets gedaan voor het Glazen Huisje en in het nieuwe jaar komt er een reeks met gedichten en foto’s in Het Stadsblad. Jeroen gaat exposeren en daar zal ik ook ongetwijfeld mijn bijdrage aan leveren.”

Wat kunnen we in het nieuwe jaar nog meer verwachten?
,,Op 28 januari start de Nationale Poëzieweek en daarin gaan we met Coda veel leuke dingen doen. Er is natuurlijk de Apeldoornse gedichtendag, maar dit jaar houd ik ook een ‘inloopspreekuur’ én is er een dichtwedstrijd. Als mensen meer willen weten moeten ze maar even op www.coda-apeldoorn.nl

Verder zijn er inmiddels vaste momenten gegroeid. Waarschijnlijk mag ik weer iets schrijven voor de dodenherdenking en voor de muziekzomer van het NJO. Dingen die goed gingen. Die komen weer en dat is spannend. Want ga je dan iets beters maken? Jezelf herhalen wil je natuurlijk niet.

Toch merk ik dat het steeds beter gaat. Ik begin aan mijn vijfde jaar als stadsdichter. Hiervoor was ik stadsdichter van Zutphen. Ik merk dat het steeds sneller gaat om een gedicht te maken. En dat het ook bijna altijd raak is. Het is daarna aan het publiek om er iets van te vinden.”

Hoelang heb jij nog als Stadsdichter van Apeldoorn?
,,Ik mag nog een jaar extra blijven tot mijn blijdschap. Ze hebben er nog een jaar aan vast gemaakt, omdat het zo goed gaat. En er staan al leuke dingen op stapel. Zo ga ik samen met Wilco Stronks een lied maken voor de start van de Giro. Hoe weten we nog niet precies, maar de eerste ideeën beginnen binnen te druppelen.”