Vijftig jaar Galerij de Hamer

Galerij de Hamer bestaat vijftig jaar. Althans de naam. Vijftien jaar sluimerde de Hamer alleen op papier. Sinds Nicky Bouwens zeventien jaar geleden de zaak waarmee haar ouders Brenda en John in Apeldoorn waren begonnen nieuw leven inblies, is de winkel op de hoek van de Asselsestraat en de Roggestraat een vaste waarde in de stad. ,,En ik wil zo lang mogelijk doorgaan’’, zegt de vrouw die de crisis zonder al te veel problemen overleefde. ,,Ach, in wat moeilijkere tijden eet je gewoon een boterham minder. Wordt het weer beter, dan kun je weer uit eten.’’

Hoewel Nicky Bouwens liever vooruitkijkt dan terugblikt is dat laatste in een jubileumjaar onvermijdelijk. De Hamer kent zelfs een stukje prehistorie. Kunstenaars en ambachtslieden besloten tijdelijk hun producten te verkopen. Deze vriendenclub van John en Brenda Bouwens huurden voor al dat glaswerk, hout, schilderijen, keramiek en aanverwante zaken een pandje in de Apeldoornse binnenstad. Het trok de aandacht van burgemeester/koopman Des Tombe. Hij vond het initiatief passen in zijn streven naar nieuw elan. De geur van spruitjes wedijverde in die dagen met die van frisse boslucht. Brenda Bouwens pikte bij de vooruitstrevende burgervader aan. Ze had een diploma kunstacademie op zak en was getrouwd met de creatieve chef van de zaalbrigade (oberkelner) van restaurant De Echoput. In die dagen ook een bedrijf dat onder leiding van Jaap Klosse culinair ver voor de troepen uit liep. Twee kindjes hadden de Bouwens die niet op één paard durfden te wedden. Pas twee jaar na de opening in het voormalige Postkantoor schaarde John zich achter Galerij de Hamer die onder leiding van Brenda naam had gemaakt in de stad. Mooie dingen voor in huis verkochten ze, waaronder handgeweven kleding, Pools aardewerk en Spaans antiek. In 1991 verhuisden ze naar de Van Kinsbergenstraat waar nog zo’n Apeldoornse parel, De Poema, floreerde. ,,Het werd een leuk straatje zo’’, zegt Brenda Bouwens. ,,Wij waren geheel verschillend vergeleken met de hippe Poema. We beten elkaar niet. We versterkten elkaar.’’

Tien jaar later ging Galerij de Hamer ondergronds. Het echtpaar Bouwens had nog een zaak (marketing), die minder tijd absorbeerde. Het was mooi geweest met de Hamer. Maar de naam verdween nooit uit de daarvoor bestemde boeken. Vijftien jaar na dato pakte Nicky Bouwens de draad weer op. Ook al zo’n creatieve geest die zich bij een tuinarchitect kon uitleven. Maar toen die op de fles ging, werd het menens. Vrienden stimuleerden haar om voor zichzelf te beginnen. En aldus geschiedde toen ze op een mooie ochtend vanuit de Korte Nieuwstraat waar ze woont, tegen een leegstaand pand aan liep. Daar zit ze tot op de dag van vandaag. Geen trendsetter, wel een vaste waarde. Moeder Brenda wipt af en toe nog wel eens binnen. Nee, ze liep destijds niet zo warm voor de plannen van haar dochter. Wist dat een zaak veel tijd van haar zou vergen. Vader John – hij is inmiddels overleden – was enthousiaster. Nu is Brenda trots op haar kind dat een eigen koers is ingeslagen. Alles op het gebied van wonen verkoopt ze. Potten, pannen, glaswerk, verlichting, meubels, vloerkleding en ga zo maar door. Boordevol is het. Vier dagen per week is de winkel open. De andere dagen zijn voor advies aan haar klanten en de inkoop. Nicky houdt tijd over om paard te rijden, zich op een motor voort te bewegen en met vakantie te gaan. Verre reizen voor haar winkel laat ze graag aan de importeurs over. Ze heeft zo haar vaste adressen, waaronder enkele in België. Haar werk is haar hobby. Koken doet ze ook graag. Het liefs in een van de Colombiaanse potten van aardewerk die ze in haar winkel verkoopt. Ideaal voor slow cooking. ,,De klei zorgt voor een speciale smaak. Black pottery. Mooi, ambachtelijk, fair trade. Ik heb er laatst nog uiensoep in gemaakt. Buiten op een vuurtje. Zoals dat hoort.’’