1-2tje: Mamma leeft in een grot

Ha Peet,

Na alle feestelijkheden in eigen land, hebben we een weekje vakantie, mijn puberdochter en ik. Manlief werkt door, die heeft zijn vrije dagen nog hard nodig deze maand. Wegens wat financiele tegenvallers, moeten we ons voorgenomen tripje naar Londen even uitstellen. We zoeken een wat goedkopere bestemming. Ik opper 2 dagen Antwerpen, leuke stad, met de auto makkelijk te bereiken, maar nee, dat valt niet in goede aarde. Brussel dan? Brussel is Franstalig en dat bevalt de dame wel, dan heeft ze tenminste het idee dat ze in het buitenland is. Er valt wat voor te zeggen. En Brussel is de hoofdstad van Europa, dus ook dat moet je een keer gezien hebben, in mijn ogen dan, dus Brussel it is!

We kruipen beiden achter onze laptops op zoek naar een hotel. Valt nog niet mee hoor, want dat mag niet te duur zijn, moet wel free-wifi hebben, een parkeerplaats hebben en in de buurt van het shopping-gebied liggen. Want dat heeft ze natuurlijk wel al even gegoogled. Goed, zondagavond zijn we er uit (we vertrekken dinsdag), hotel gauw online geboekt, bevestiging binnen een minuut binnen. Klaar dan.

Nu vind ik mezelf best actueel Peter, bij de tijd, op de hoogte en dat soort zaken. Niet dat ik achter loop ofzo. Dacht ik. Een puber(dochter) weet je snel van dat soort waanbeelden af te helpen, dat weet jij ook als geen ander. Zondag laat in de avond, dochter ligt al even in bed, krijg ik een sms’je: Mam, in Brussel is ook een forever 21!!! Ik sms terug: geen idee wat dat is. En het antwoord: Mam, in welke grot leef jij?? Au. Niks hip, niks cool, gewoon een suffe ouwe doos ben ik.

Gelukkig voel ik me niet zo. En volgens mij doe ik ook niet zo. Zo lang je nog gek kan doen, blijft je geest jong en je weet het, ik kan heel gek doen! Maar toch kan ik me niet helemaal onttrekken aan een beetje mutsigheid. Het loslaten van een opgroeiende jongedame valt soms niet mee. Vandaag wilde ze voor het eerst alleen met de bus naar Arnhem om te shoppen met een vriendin. 14 jaar is ze. Moet kunnen. Dat zegt mijn verstand, en ze gaat dan ook gewoon. Mijn gevoel zegt wat anders, namelijk: “blijf hier, pas op, kijk uit, als dit… dan dat….” Eigenlijk gewoon: “blijf klein!!!” Maar dat zeg ik niet. Ik wil haar niet beknotten, ze moet de wereld zelf ontdekken. En met elke stap die ze doet, groeit mijn vertrouwen. We komen er wel, die dochter en ik!

Donderdag zijn we weer terug, hemelvaartsdag vieren we in Apeldoorn. Er is genoeg te doen, zoals de zeepkistenrace in het orderbos, Brapop in het Zuiderpark. Heb jij nog plannen? Anders kom je donderdagavond maar lekker een roseetje halen!

Jook

–

Het 1-2tje is een rubriek waarin Apeldoorn Direct-fotografen Peter Vroon en Joke de Wolde met elkaar in gesprek gaan en zich hardop van alles afvragen over wat er in hun ogen nu werkelijk speelt in Apeldoorn. Wees zo vrij en praat hieronder gerust, doch op respectvolle toon mee met Peter en Joke.

Lees ook de vorige 1-2tjes:

• Deel 55: – Peter Vroon: The day after
• Deel 54: – Joke de Wolde: Het is allemaal K
• Deel 53: – Peter Vroon: Roparun, Roparun en nog eens Roparun
• Deel 52: – Joke de Wolde: We zijn jarig!!
• Deel 51: – Peter Vroon: Als Apeldoorn Direct maar geen knuffelsite gaat worden
• Deel 50: – Joke de Wolde: allergieën
• Deel 49: – Peter Vroon: M’n rug op
• Deel 48: – Joke de Wolde: Blijf vooral jezelf
• Deel 47: – Peter Vroon: En daar heb ik helemaal geen zin in!!!
• Deel 46: – Joke de Wolde: Er zit muziek in
• Deel 45: – Peter Vroon: Geen Jazz, wel Woods
• Deel 44: – Joke de Wolde: Revolutie? In de kerk dan graag
• Deel 43: – Peter Vroon: Schurken en een knuffel op zijn bolletje
• Deel 42: – Joke de Wolde: Leve de Koning(in)!
• Deel 41: – Peter Vroon: Cultuurexplosie of cultuurvervlakking?
• Deel 40: – Joke de Wolde: blijven praten