1-2’tje: Niets is wat het lijkt

Hey Peet,

Ik moest vandaag in het ziekenhuis zijn. Voor de verandering. Met mijn suffe hoofd meldde ik mij een uur te vroeg aan de balie van de poli waar ik moest zijn. Jammer joh! Ik haalde mijn schouders op en nam met een kop thee plaats in het restaurant (als je het zo mag noemen). Ik dacht mooi tijd te hebben om daar mijn 1-2’tje voor vandaag te schrijven. Maar dat kwam er niet van, te druk met mijn mobieltje. Facebook, whatsApp, nu.nl, telegraaf, zo’n uur kom ik wel door. Uit mijn ooghoeken zag ik een man voorbij lopen. Witte jas, pieper in de borstzak, paar pennen die er uit staken. “Arts” registreerde ik. Opeens haalde de “arts” ergens een plumeau vandaan en begon de beelden die langs het looppad stonden af te stoffen. De dame naast mij keek net zo verbaasd als ik en beiden schoten we in de lach. Pure aanname dat een witte jas een dokter is.

Toen ik 32 was en mijn dochter 3, besloten mijn echtgenoot en ik dat we, in verband met mijn gezondheid, heel erg blij mochten zijn met één gezonde dame en dat we het voor wat betreft het aantal kinderen, daarbij zouden laten. Dat was emotioneel niet zo’n gemakkelijke beslissing. Een paar dagen later begon de dame in kwestie te vragen om een broertje of zusje. Ik kon haar gelukkig goed uitleggen in kleutertaal waarom ze ons enige kind zou blijven. ’s Middags stonden we in de apotheek en ze vroeg om een rol topdrop. Die ze van me kreeg. De man naast me zei: “die moet je wel delen met je broertjes en zusjes hoor”, waarop Amber antwoordde: “die heb ik niet meneer”. Zegt die man: “vraag maar aan je moeder, dat is een gezonde, jonge vrouw, kan ze je nog wel geven.” Geloof me, die man heeft nog spijt dat hij dat gezegd heeft. Hoe dom. Aan de buitenkant zie je niet wat er van binnen afspeelt.

Relaties waarvan je denkt dat ze hecht zijn, kunnen zo ineens afgelopen zijn, terwijl je nooit gaat begrijpen waar het fout is gegaan. Ik zie het om me heen, we hebben het zelf ook meegemaakt. De wereld achter wat je ziet, kan heel anders zijn. Datzelfde geldt voor de selfies waar je het over had. Allemaal happy faces, maar verdiep je maar eens in wat er schuil gaat achter zo’n happy face, het is namelijk meestal niet wat het lijkt.

Ik neem me maar weer eens voor om niet alles wat ik zie voor waar aan te nemen. Verder te kijken en door te vragen. Dat is wel iets wat wij gemeenschappelijk hebben in onze fotografie Peet. Wij beiden proberen niet het perfecte plaatje te creëren, maar de mens te “vangen” zoals hij of zij is. Echtheid in het beeld weer te geven. Laten we lekker bezig blijven!

Liefs, Jook