Summer in the city

 Deel 8 in de serie ‘Summer in the city’. Bloggers schrijven spontaan een verhaal op basis van een foto van een van de fotografen van Apeldoorn Direct.

De vakantie is achter de rug. Heerlijk twee weken in de Italiaanse zon, aan het zwembad liggen genieten. Ik ben uitgerust…. Ik kan er weer tegenaan en ga maandag met frisse moed weer aan het werk. Het eerste vrije weekend na de vakantie is voor de nazorg van de vakantie. De caravan wordt schoon gemaakt en het  gras wordt gemaaid. Dit weekend nog even doorbijten en volgend weekend rust. Ik wil zo lang mogelijk in de vakantie sfeer blijven. Cocktailtje en een goed boek. Mijn eerste vrije weekend na de vakantie komt er aan.

Donderdag kom ik uit mijn werk en tot mijn schrik zie ik de overbuurman met een lader om zijn huis lopen. Ik wordt onrustig, hij gaat toch niet schilderen? Vrijdag wordt het nog erger. Ik rij de straat in een ook de linkerbuurman heeft zijn laddertje geïnstalleerd. Verdomme dit gaat helemaal niet goed. Ik ren naar binnen en zoek op de weersverwachtingen, …… Temperatuur is goed en ook de voorspelde neerslag is niet schokkend. Ideaal schilder weer. Klote! Ik loop naar buiten en maak een praatje met de overbuurman. “Zo buurman aan het schilderen?”’, (wat een idiote vraag aan iemand die boven aan een ladder staat trouwens). “Ja Buur het is weer nodig hè, verf begint al aardig te bladderen en ook de kozijnen zijn slecht, het wordt weer eens tijd”.

“Als ik zo naar jouw kozijntjes kijk had jij volgens mij vorig jaar al aan de slag gemoeten,… niet? “Ja, je hebt helemaal gelijk maar vorig jaar zomer was het druk op de zaak en we hadden ook zo’n ontzettend natte zomer”. “Toevallig wil ik net morgen beginnen vorig weekend was ik nog druk met de caravan en de tuin”. (waarom zeg ik dat nu, het moet me toch helemaal koud laten wat de buurman doet en hoe mijn huis er bij staat, ik wil nog even na genieten.) Ik loop terug naar ons huis en kijk met een professionele blik naar de kozijnen en het andere schilderwerk. Ja de buurman heeft wel gelijk, ik had vorig jaar al moeten beginnen. Ik loop naar de schuur en kijk wat ik allemaal nog heb liggen. Verf, kwasten en plamuur alles is er. Ik kan het niet meer uitstellen. Kort laat ik voor mezelf een aantal goede redenen de revue passeren waarom ik mogelijkerwijs niet zou kunnen schilderen maar geen enkele reden is plausibel.

Mijn vrouw komt het huis uitlopen en kijkt mij bezorgd aan. “Je kunt het niet meer uit stellen hé, het is prachtig weer en de buren zijn ook al begonnen?”. Ik kijk haar aan en knik, “ Ja schat, dit is de laatste keer dat ik het zelf ga doen, ik moet maar weer eens wat offertes opvragen.

(Foto: Inez Pleizier)