Ach ja, Sissi die junge Kaiserin

Tot mijn grote vreugde organiseert Paleis Het Loo vanaf 10 april 2015 een tentoonstelling over het leven van Sissi a.k.a. keizerin Elisabeth van Oostenrijk. Sissi werd eigenlijk Sisi genoemd, maar dat vond de regisseur van de wereldberoemde films over haar leven niet zo mooi. En verdomd, die tweede ‘s’ geeft net dat beetje jeu en joie de vivre, ik kan niet anders zeggen. Sinds ik dit weet, overweeg ik om een tweede ‘d’ aan mijn naam toe te voegen. Hoewel een tweede ‘t’ ook wel iets verrassends heeft. Nou ja, beslissingen van formaat moet je vooral niet willen overhaasten.

Als piepjong meisje zag ik mijn allereerste Sissi-film en was ik op slag verloren. Zoals zo heel veel vrouwen overal ter wereld, vermoed ik. Want wie wil er nou niet betoverend mooi als Sissi zijn? En wie wil er nou niet en plein public en volkomen onverwacht op het grote verjaardagsbal ten huwelijk worden gevraagd door keizer Franz Jozef van Oostenrijk?

Elke avond droomde ik over een leven aan het Oostenrijkse hof. In de badkamerspiegel oefende ik het trekken van charmante gezichten en het spreken van een taal die mij als Duits in de oren klonk. Zodat ik goed beslagen ten ijs zou komen, als het moment eenmaal daar was. Vooral een langgerekt en extra zwoel uitgesproken ‘aber Franz Jooozefffff’ was favoriet. Mijn ouders moeten aan de andere kant van de badkamerdeur hebben gedacht, dat ik stiekem een foute pornofilm had bekeken.

Aan de voorbereiding kan het beslist niet hebben gelegen, maar keizerin van Oostenrijk werd ik nooit. Wel kijk ik nog elk jaar rond de kerstdagen naar de duizendenzoveelste herhaling van het mierzoete filmdrama. Het is een van de weinige zekerheden in het leven; wat er ook gebeurt, het jaar eindigt met Sissi. Ik hecht aan zulke dingen. Het leven is vaak al onzeker en onstuimig genoeg. Een mens moet ergens op kunnen vertrouwen.

De tentoonstelling in Paleis Het Loo heeft de naam ‘Sisi, tussen sprookje en werkelijkheid’ gekregen. En juist die naam doet mij twijfelen. Ben ik wel klaar voor de werkelijkheid, vraag ik mij af. In de vooraankondiging lees ik dat we ook zullen kennismaken met de ander kant van Sisi. Zo was zij extreem ijdel, egoïstisch en eigenzinnig, terwijl mijn Sissi schalks en lief en luchtig is. Franz Jozef komt er niet veel beter af met vormelijk en oersaai. En die onweerstaanbare pretlichtjes in zijn ogen dan, als hij weer eens smakelijk lachte om de streken van zijn vrouw? Maar de mensen van Paleis het Loo zullen wel weten waar ze het over hebben en geen mens is perfect natuurlijk. Dat weet ik heus wel.

Dat ik ga kijken staat in ieder geval als een paal boven water. Mijn liefde voor Sissi is te groot, daar kan geen werkelijkheid tegenop. En wie weet bezoekt Franz Jozef mij vannacht opeens weer in mijn stoutste dromen, om te bewijzen dat hij echt niet zo saai is als de geschiedenis ons wil doen geloven. Voor alle zekerheid ga ik zo toch even quasi-onschuldige blikken en vloeiend nep-Duits oefenen in de badkamer. ‘Aber Franz Jooozeffff! Was machen Sie jetzt? Das ist ja wirklich unerhört!’

Laat ik vanavond maar eens lekker vroeg gaan slapen.