Apeldoorn: trotse hoofdstad van de Veluwe

Ik wist het al, maar afgelopen weekend bevestigde het. We wonen in het mooiste dorp met de mooiste omgeving van Nederland. De zon straalde volop, de temperatuur was daardoor aangenaam. Het nodige mij uit om er op uit te gaan. Met 2 beste vrienden besloot ik een ritje te doen richting onze eigen Apeldoornse heide. Ze lag er prachtig bij. De doorgaande weg werd vol bereden door mensen die hetzelfde idee hadden als wij. Was het nu zo druk dat de stilte die mij had uitgenodigd, zelf verdwenen was?

We besloten via Radio Kootwijk een sluiproute te nemen op zoek naar die stilte. De route bracht ons naar een parkeerplaats nabij een zandpad. Dit was het begin van een tot de horizon gevuld stuk heide. Alleen maar heide, alleen maar mooie groene bomen en een serene rust. We genoten volop. Vrienden die al pratend over de mooie omgeving, het mooie weer, de goede dingen van het leven, zaten te genieten van een oase als achtertuin. Als Apeldoorners hier al van genieten, hoe zal een westerling zich dan voelen, bedacht ik me.

Mijn smartphone had er amper bereik, maar dat deerde niet. Vandaag deed hij voornamelijk dienst als fotocamera. De ene na de andere vlakte inspireerde mij. Ik bedacht me hoe mooi moeder natuur hier haar werk deed. En ik bedacht me: dit is allemaal Apeldoorn. Ons Apeldoorn.

We zitten misschien in een crisis, maar de heide doet er niet aan mee. Ze bloeide, ze deelde, ze straalde, ze genoot, ze bood… en ze gaf me bovenal heel veel rust. Heel veel leven.

Langzaam vertoef ik me terug naar het stadse, of misschien wel dorpse en ik zag op de borden Paleis het Loo, Apenheul, Julianatoren, Klimbos, Park Berg en Bos en als ik nog even doorrijd het Kröller-Möller Museum. We reden richting het centrum waar we naast een eveneens schitterend Oranjepark, de auto parkeerden. Op een té rustig Caterplein vertoefden we naar Finnegan’s, waar we alle indrukken en foto’s onder het genot van een heerlijke avondhap nog eens met elkaar bespraken. Onze conclusie: Apeldoorn is dé hoofdstad van de Veluwe, daar meten we trots op zijn.

De crisis kan ons € 140.000.000,- in de min dumpen. Maar eigenlijk beschrijf ik hier de rijkdom van onze stad in vogelvlucht. Met veel meer trots en verbondenheid plukken wij gezamenlijk de vruchten van onze rijkdom.

Gewoon in onze eigen achtertuin, ons Veluwe… Ons Apeldoorn!