Avondje zaken doen met de Gemeente Apeldoorn

Het is woensdagavond 19 maart. Ik was al eens eerder bij een informatie bijeenkomst van de gemeente Apeldoorn m.b.t. het onderwerp Transitie Jeugdzorg aanwezig geweest. Dit uit betrokkenheid van mijn kant met dit onderwerp. Nu echter werd ik uitgenodigd door een collega van mij die onlangs een eigen bedrijf is gestart. Dit tot nu toe nog 1 mans bedrijf is gericht op ondersteuning en begeleiding van ouders, kinderen in de brede zin van het woord. Tijdens deze meeting zou de gemeente een toelichting gaan geven op de voorgenomen wijze van contracteren en de toekomstige dienstverlening in het kader van de toekomstige Wmo 2015 en de Jeugdwet.

De gemeente Apeldoorn is zo weet ik al langere tijd bezig met het uitrollen van en het zich trachten voor te bereiden op die dingen die zullen gaan komen met de invoering van de wet op de Jeugdzorg en de WMO. De zaal in het CODA stroomde gaandeweg vol. Er waren opvallend veel “ 1-pitters” genaamd aanwezig in de zaal. Daarnaast toch ook de nodige grote organisaties die ik uit mijn eigen “ Bureau Jeugdzorg “ tijd nog kende. Twee vrouwelijke dames van de Gemeente Apeldoorn voerden voornamelijk het woord afhankelijk of de vraag vanuit de zaal gericht was op de Jeugd tot 18 jaar of op de WMO. De avond werd verder begeleid door een manspersoon die vooraf al zei dat hij grapjes zou gaan maken en de beurten ging verdelen aan mensen die ofwel een vraag wilden stellen of meer informatie wilden hebben. Echt grappig vond ik de opmerkingen van avondvoorzitter niet echt. Wel kon hij goed beurten verdelen. Een zaal vol mogelijke potentiële klanten van de Gemeente die vele vragen hadden over de volgende onderwerpen:

• Voorfinanciering / na financiering
• Kwaliteitscontrole
• Jeugd GGZ
• Indicatieorganen
• Toegangspoort tot en dus routing
• Hoe kom ik aan mijn toekomstige clientèle?

Eigenlijk werd ik die avond het meest getriggerd door het woord “ raamovereenkomst”. Raam cq. overeenkomst? Ik weet niet hoe het kwam maar het woord riep bij mij allerlei associaties op ieder geval en die hadden mijns inziens niets te maken met het onderwerp wat hier werd besproken. Maar aldoende leer ook ik weer en ben ik weer een woord rijker geworden. Een aanbieder uit de zaal vroeg om nadere uitleg van dit woord en vond het jammer dat er zoveel ambtelijke taal werd gebruikt tijdens de bijeenkomst. Een raamovereenkomst blijkt te duiden op de rechten en plichten tussen gemeenten en aanbieders. Niet meer en niet minder.

Velen van de mogelijk toekomstige klanten van de gemeente kwamen met praktische vragen over verwijzingen, wie welke verantwoordelijkheden kregen toegewezen, of er opnieuw geïndiceerd zou gaan worden en of de rol van de gemeente wel of niet onafhankelijk zou kunnen zijn en met name wie wat ging en zou kunnen bepalen. Allemaal stuk voor stuk betrokken en harde werkers die op zoek waren naar regelgeving, houvast en die de route aan het verkennen waren maar bovenal mensen met een hart voor zijn/haar potentiële cliënten.

Voor jong en oud Apeldoorners, of het nu gaat om iemand die thuisbegeleiding nodig heeft bij het opvoeden van hun kind of een dementerende ouder wordende man of vrouw die zorg nodig heeft,  de Gemeente Apeldoorn zal hoe dan ook de cliënt passend moeten gaan voorzien van een aanbod en let wel in het begin van deze bijeenkomst werd ook hier weer eens met nadruk benoemd dat ook de gemeente Apeldoorn meer met minder zal moeten gaan doen.

Mocht je willen nalezen wat de gemeente hierover schrijft in haar nota’s hierbij de beide linken:

link  nota jeugdzorg

link inwoners en begeleiding

Link contourennotitie inkoop wmo 

Ik wens de potentiële klanten van de Gemeente veel succes en ondernemersgeest toe in deze tijd van marktwerking maar hou tegelijk mijn hart vast als het gaat om de daadwerkelijke inzet en hulp die jong en oud zullen gaan krijgen. Als dat maar goed gaat komen met die “raamovereenkomst”.