De poëzie ligt op (Hoofd)straat

De poëzie ligt op straat. Op de hoek van de Brinklaan en de Hoofdstraat is een vers te lezen van een tot nu toe onbekende dichter. Een fraai gedicht over de ene handschoen die andere moet ontberen. Die is verloren door de eigenaar. Een beetje poëet ziet er meteen een gedicht in.

De redactie wil graag weten wie de grote onbekende is. We houden ons voor tips aanbevolen.

Onze stadsdichter Aad van der Waal heeft ook niet stilgezeten. Bij 5 december hoort een sinterklaasgedicht. En daarnaast heeft hij zich laatst laten inspireren door een uitzending van Pauw over dementie. Daarin vertelde de echtgenote van pianist Louis van Dijk dat haar man langzaam maar zeker de weg kwijtraakt, maar zijn liefde voor de muziek is nog net zo groot als voorheen. Geen noot is hij vergeten. Televisie van een ontroerende schoonheid, die Aad van der Waal diep trof. We willen u zijn gedicht niet onthouden. Later in de week is er nogmaals aandacht voor  de Apeldoornse stadsdichter. Dan laat hij in deze donkere dagen zijn licht schijnen over de rechten van de mens, die lang niet al overal worden nageleefd.

Een denkgeschenk

De Sint zag hier de laatste tijd
zeer tot zijn spijt onenigheid
omtrent zijn Piet

Van suikerzoet naar hartenpijn
blijkt maar een kleine stap te zijn
tot zijn verdriet

Men strooit uit een en and’re hoek
geen pepernoten maar gevloek
en wild geraas

De schoenen zet men in dit land
thans met de hakken in het zand
Helaas, helaas!

Ik ken geen bisschop die erg houdt
van zulk een kardinale fout
Die koppigheid!

Er wordt hier enkel winst geboekt
wanneer men de nuance zoekt
en wijs beleid

Och mensenkinderen, bedenk
ooit kreeg u een uniek geschenk
op deze plek

Raak alsjeblieft die vaardigheid
die fraaie gift in drift niet kwijt
Dat goed gesprek!

(vindt)

Sint

© (Ghostwriter) Aad van der Waal

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

Voor Louis

Wanneer de dingen langzaam hun contouren
verliezen in de opmars van de nacht
weet jij mij niet aflatend te ontroeren
en blaakt jouw blind vertrouwen hier van kracht

Het notenschrift was nooit meer dan een landkaart
die jij inmiddels koersvast dromen kunt
Jouw ziel, die in zwaar weer geoefend kunst baart
toont ons de inspiratie; onverdund

Wij zien ’t geheugen met de rafelranden
de onverschrokken hoop, het avontuur
het wonder der herinnerende handen
de naakte kern, verwarmd door heilig vuur

Hier openbaart zich, puur en energiek
de onvervreemdbaarheid van jouw muziek

© Aad van der Waal