DeWolff in schaapskleren: lekker!

‘Allemensen, zeg.’
‘Wat is er, Bas?’
‘Wat een lange rij bij de herenplees. Het lijkt wel alsof er alleen maar mannen zijn, vanavond.’
‘Dat was toch ook zo?’
‘Ik had mijn Vrouwlief bij mij. Jij de jouwe toch ook, Reinier?’
‘Klopt. En het was maar goed dat ze erbij waren. Het was een van de leukste optredens van de band.’

‘Mee eens, Reinier. Gelukkig was het voorprogramma kort. One For The Road, heetten ze toch? Een lawaaiband zoals een lawaaiband moet zijn. Gelukkig had ik mijn oordopjes bij me. Die kon ik trouwens tijdens het optreden van DeWolff uitdoen en uit laten. Het geluid was geweldig goed. En dan heb ik het nog niet eens over de muziek die de band speelde. Wat een topoptreden!’
‘Vond ik ook. Voor mij was het de leukste van de vier keer dat ik ze het afgelopen anderhalf jaar heb gezien.’
‘Vier keer? Dit was mijn derde. De eerste keer was in Duitsland tijdens een of ander festival en de tweede keer was afgelopen september in Zwolle. Daar heb ik nog een stukje over geplaatst op Apeldoorn Direct. Ik vond dit vanavond zeker een zeer gaaf concert. Jij dus ook. Leg ’s uit, wat vond jij er zo goed aan?’

‘Nou, geweldige sfeer zetten ze neer. Veel improvisaties en lange een-tweetjes met orgel en gitaar, zonder te vervelen, dat wel.’
‘Inderdaad, af en toe gierde het heerlijk de bocht uit en het werd nergens oeverloos gepiel.’
‘Ik kon er niet afstandelijk naar kijken. Ik werd er echt ingezogen en dat was voor het eerst. Dan doe je iets goed als je mij erin kunt zuigen.’
‘Ik zeg maar niets, Reinier.’

‘Muzikaal hoorde ik Cream, Santana, The Doors en Iron Butterfly, maar alles overgoten met het authentieke DeWolff-sausje.’
‘Wat ik zo gaaf vind, is dat zij het gevoel van de jaren zeventig zo verrekte goed in hun bliksem hebben. Jonge knullen die hun eigen nummers spelen, maar dan met de instrumenten en het geluid van toen. Alleen al hoe ze openden met hun knaller Evil And The Midnight Sun.’
‘Knallers aan één stuk door!’

‘Juist. Voor mij was Yellow Rat Magic Blues ook een hoogtepunt. Van hun laatste plaat speelden ze gelukkig ook Voodoo Mademoiselle, een lekkere meebruller. Helaas kregen we niet de hele rockopera A Mind’s Slip en alleen het laatste deel ervan. Maar daar stonden mooie versies van Crumbled Heart en Don’t You Go Up The Sky tegenover.’
‘Ik zag ook fans, Bas. Echte fans. Berry Eggink en zijn lieftallige krullenbol Sigrid. Ze zagen de band al voor de negende keer.’
‘Zijn wij geen echte fans, dan? Ik heb net voor de tweede keer een T-shirt gekocht.’

‘Zeg nou zelf, Bas. Welke gitarist van net twintig ligt met zijn gitaar op het podium seks te hebben als ware het zijn eerste keer?’
‘Seks met zijn gitaar? Voor de eerste keer? Zeg dat niet hardop, Reinier. Er waren ook kinderen bij. Martijn, bijvoorbeeld. Hij stond in het publiek vóór mij en hij gaat op school een spreekbeurt houden over de band. Leuk, hè? Ik jatte de setlijst van Robin Piso, de toetsenist, en gaf die aan de enthousiaste jongen. Hij was er echt blij mee. Maar ik zag het ook, dat Pablo van de Poel zich vergreep aan zijn instrument. Het was tijdens de toegift Gold And Seaweed. Op zich heeft zo’n gitaar wel lekkere rondingen, dus ik snap het wel.’
‘Misschien is dat ook wel zo, weet ik veel. Ik zou een vrouw hebben gekozen en waarschijnlijk een andere plek. Maar ieder zijn ding.’

‘Mijn ding ga ik zo ter hand nemen. Gut, wat moet ik nodig. Schiet dat nog op, hier?’
‘De bescheidenheid voorbij, dat zijn ze. Zonder enige arrogantie. Ze stonden na afloop gewoon lekker in de zaal met het publiek te kletsen.’
‘Klopt. Ik heb mijn kaartje laten signeren. Alle cd’s heb ik thuis gelaten.’
‘Oja Bas, als jij een paar van die DeWolff-Allstars-schoenen kunt regelen, zou je me heel blij maken. Maat 46 graag. Dat is 12,5 in Allstars maten, geloof ik.’
‘Zesenveertig? Maar goed dat het je leeftijd niet is. Zo zie je er echt niet meer uit. Nee, dan die gozertjes van DeWolff. Lekker hip en toch zeer retro in de kleertjes. En dan zo goor ruig uit je plaat gaan op het podium. Het is DeWolff in schaapskleren. Eigenlijk is alleen het drummertje, Luka van de Poel, een jongen die gewoon gewoon is.’

‘Toppers zijn het. Jonge gastjes met een oude ziel. Anders kan dit niet. Nou, ik ben aan de beurt geloof ik.’
‘Zeik niet, Reinier. Of wacht, ga maar snel. Dan kan ik daarna.’

–
Apeldoorn , januari 2013

Foto’s: Henk Schrier
Filmpjes: bazbo
Tekstbijdrage: Reinier Groenendijk