Finland

Nog een aantal weken en het begint weer, het EK voetbal. De voorbereidingen zijn begonnen, in Hoenderhok, gemeente Apeldoorn. De voetballers werden om half één verwacht en daar begon het Journaal ook mee, ze waren en ik viel bijna van m’n stoel, allemaal op tijd. De journalisten van wacht hadden intelligente vragen bedacht want dat overkomt je niet vaak, dat je de trots van de natie een aantal vragen mag stellen. Onze jongens reageerden spontaan en intelligent; “het is vooral leuk, ze gaan er voor en vinden Hoenderhok, gemeente Apeldoorn, een relaxte plaats om te verblijven”.

Enkelen van hen kennen het ‘Caterplein’ maar daar mogen ze niet naar toe van de bondscoach. Loenen is volgens hem veel leuker en bovendien dichterbij. Hij, de bondscoach, stond een paar minuten later met een vlaggetje onze jongens hun parkeerplaats te wijzen, Audi bij Audi, Porsche bij Porsche en een enkele Fiat Panda, maar die mocht alleen achter de schuur van de tuinman. Na een kwartiertje moesten we, behalve onze jongens natuurlijk, van het terrein af en plaats nemen achter een hek van vier meter hoog. Volgens een voorlichter van de bond waren ze nu echt begonnen, de zenuwslopende voorbereidingen voor het EK.

Een journalist uit Duitsland, onze grote rivaal, klom al vrij snel in ‘n boom en probeerde met de camera in de aanslag de voorgenomen tactiek van de bondscoach vast te leggen. Een oplettende assistent van de coach schoot vrijwel direct met een katapult op de journalist, die vanaf negen meter met een daverende klap op de grond stuiterde. Want dat is de afspraak; ‘schieten mag, maar dan wel geluidloos’. Ik wacht het allemaal af, maar eigenlijk weet ik het nu al, ik ben voor Finland.