Ik zeg toch ‘neehee’

Even naar de stad. Niets nodig maar wie weet. Midden op de Hoofdstraat komt er een jongeman naar me toe. Met uitgestoken hand. ,,Hééé, een hele goede morgen. Heeft u even tijd!” Ah nee, niet zo’n opdringerige straatverkoper. Ik beweer haastig echt geen tijd te hebben en versnel mijn pas.

,,Héééé, een hele goede morgen. Heeft u even tijd!”, hoor ik achter me. Een man van middelbare leeftijd loopt er met open ogen in….

• Nou…eh,….
• Mijn naam is Justin, met wie heb ik het genoegen?
• …eh… André…
• Hééé André, gaaf man, alles goed met je André?
• …eh..ja hoor…
• Héé André, vind jij ook dat de wereld er zwaar waardeloos aan toe is, ja hè. Zo’n kerel lijk jij mij wel!
• …eh…nou het kan af en toe beter…
• Precies André, jij slaat de spijker op z’n kop! Hebben ze jou al eens gevraagd voor de gemeenteraad? Nee?!!! Ze weten niet wat ze missen. Man, André, ik hoef jou dus ook niet uit te leggen dat studie de sleutel tot succes is!
• …eh…nee….ja…eh…
• Weet je wat ik jou ga geven? Een lege envelop!!! Daar mag jij in stoppen wat jij wilt en dan de envelop aan dat leuke meisje daar geven. Ik ga niet kijken André, want ik vertrouw jou! Sterker nog; ik draai me om en laat jou zelf bepalen hoeveel je er in stopt, ik dring je niks op zie je dat wel?

Ik verwonder me dan altijd over de André’s in de wereld. Aan de andere kant kom ik zelf ook niet snugger over met ,,Sorry, echt geen tijd”. Had ik maar het lef…

• Hééé, een hele goede morgen. Heeft u even tijd!
• Tijd zat maar geen zin.
• Haha, ik hoor het al; u vindt de wereld ook al zwaar waardeloos!
• Nee hoor.
• Hebben ze u al eens voor de gemeenteraad gevraagd, u kunt goed debatteren.
• Anders nog iets?
• Hoe heet je eigenlijk?
• ……
• Heeft u iets over voor studerende kinderen?
• Je hebt toch studiefinanciering?
• Mag ik u vragen een bijdrage in deze envelop te doen en daarna aan dat leuke meisje te overhandigen.
• Vraag maar.
• Eh… o, ik zie dat ik daarginds nodig ben, dag mevrouw…

Had ik het lef maar….