In Beeld: Over grenzen met Lars Veenstra

Een jonge Apeldoornse gast die altijd bezig is om een verhaal te visualiseren tot een complete blik op een mens, een sport, een business, reist de wereld over. Grenzen zijn daarom een thema in zijn werk, maar ook in zijn persoonlijke leven. Deze Apeldoorner is Lars Veenstra die met zijn eigen bedrijf ‘Lars Veenstra Visual Storytelling’ opdrachten uitvoert over de hele wereld, maar inmiddels ook dichtbij huis: ,,Ik heb 6 jaar intensief gewerkt en ben heel veel op reis geweest, vorig jaar bijvoorbeeld zo’n 4 maanden in totaal. Het is fijn om steeds terug te keren naar Apeldoorn. Nu is het ook een goed moment hier opdrachten te doen. Er is zoveel interessants te vertellen over ondernemingen in Apeldoorn.” Toch blijft zijn blik internationaal gericht, maar beter in balans met de grenzen die er op vele fronten zijn.

Jouw werk is niet alledaags en wat je daardoor meemaakt ook niet. Je bent nog jong, maar je cv voor wat betreft opdrachtgevers, is indrukwekkend. Hoe heb je dat gedaan?

,,Dat is begonnen in de wereld van het mountainbiken waar ik zo rond mijn 13^e in belandde. Vanuit het fietsen in de bossen in Nederland, maakte ik een overstap naar de meer extremere vorm. Zo rond mijn 16^e zag ik op YouTube filmpjes van freeride en downhill mountainbiken in het buitenland. Mijn eerste ervaring daarmee was in Winterberg, vanaf de top van een berg naar beneden. Vanaf dat moment was ik hooked. Dát was wat ik wilde. Lang was ik een stil en verlegen jongetje, die niet goed wist welke sport het beste paste. Die wereld van de extreme sport had invloed op mijn persoonlijkheid. Ik kwam op vele mooie plekken en leerde veel mensen kennen. Op een moment ben ik gaan fotograferen en filmen om die fietservaring te delen. Op social media viel dat op en het balletje begon langzaam te rollen. Het heeft me erg geholpen om meer naar buiten te treden.”

Inmiddels heb je een indrukwekkend portfolio voor wat betreft het maken van commercials, teasers en sinds kort ook korte documentaires. Wat is daarbij je drijfveer?

,,Weet je, beelden zeggen vaak meer dan woorden en er is veel moois mee te vertellen. Dat wil ik. Via een fietsmaatje (producer) kwam ik in contact met Red Bull. Ze wilden samenwerken omdat ik snel kon werken en ze mijn montagestijl goed vonden. Het paste bij hun dna. Het beviel van beide kanten. Inmiddels werk ik 3 jaar met ze samen. Ik maak teasers voor bestaande projecten, commercials en after movies van events. Het is leuk, ze willen echt samenwerken en mij ook helpen groeien in mijn eigen ambities. Dat vind ik heel gaaf, dat is ook mijn ding. Ik wil interessante verhalen vertellen, maar ik wil ook leren en beter worden in het vak. Die kans krijg ik dus ook.

Ik ben net terug van een heel interessante opdracht in Berlijn. Daar heb ik mijn eerste documentaire-serie gemaakt. Een hele ervaring en een kans waar ik al lang op wachtte. Wat die serie precies inhoudt, mag ik nog niet zeggen. Wel kan ik verklappen dat ik er trots op ben en dat ‘ie eind oktober gelanceerd wordt. Houd mijn social media in de gaten.”

Je vliegt dus de wereld over, brengt extreme sporten in beeld. Maar een dag heeft 24 uur en er zitten 7 dagen in een week. Daarnaast heb jij maar één hoofd, hart en twee handen en voeten. Heb je de grenzen zelf opgezocht, of keerde de wal het schip?

Lars denkt even na, dan zegt hij: ,,Ik heb periodes gehad dat ik in een maand maar 4 dagen vrij had. Ik ging van opdracht naar opdracht, vliegtuig in vliegtuig uit. Dan treedt op een moment vermoeidheid op. Langzaam, wordt het merkbaar. Wat voor mij vooral een grens was, was dat ik geleefd werd en er echt een gevoel van moeten ontstond, in plaats van willen. Als je drie klussen hebt die nog 6 dagen werk nodig hebben, maar de deadline is overmorgen, dan zit je in de penarie hè?! Dan is het niet meer leuk. Je moet dan.”

En wat deed dat met je?

,,Dat had bij mij direct effect op mijn creativiteit en dat was de grens. Ik heb toen wel wat op een rij gezet. Beter plannen en balans krijgen in werken en vrije tijd. Ook weet ik dat ik stilte nodig heb. Die zoek ik nu ook actief op. Bijvoorbeeld als ik ergens een opdracht doe, combineer ik dat nu met een paar vrije dagen. Ik hou van het berglandschap. Ik zoek dan de top van de berg op, of de waterkant, helemaal alleen. Ik wil de stilte horen en ruimte ervaren. Daarna ben ik weer bij mezelf. Maar ook het samenzijn met familie en vrienden is een belangrijke bron van energie. Dat waren levenslessen.” Het is even stil, dan zegt hij nog: ,,Ik kon ook moeilijk nee zeggen hè. Ik vind álles leuk, maar je kunt niet alles.”

Je hebt onder andere gewerkt voor Red Bull, Shimano en reisbureaus, de wereld is je werkterrein. Is Apeldoorn niet te klein voor je?

Lachend: ,,Nee! Ik heb al heel mooie opdrachten gedaan in Apeldoorn. Voor Hamer Installatietechniek bijvoorbeeld. Maar ook het portret van motorbouwer Roy Holtman, of fotograaf Sven Scholten. Zoals ik eerder zei, er is zoveel moois om te laten zien. Als iemand zijn passie nastreeft, is dat altijd al geweldig. Ik wil graag laten zien hoe iedereen succesvol is op zijn eigen manier. En die mensen zijn er in Apeldoorn natuurlijk ook. Ze weten me steeds beter te vinden, dus ik heb er nu een paar mooie Apeldoornse bedrijven als klant bij. Nog even over dat plannen, ik werk nu ook vaker samen of besteed dingen uit. Iemand die me helpt met het editen bijvoorbeeld. Want je schiet zoveel en om dat uit te zoeken, kost ook weer tijd. Eigenlijk ontwikkelt mijn ondernemerschap zich iedere dag meer. En dat leer ik ook weer van de mensen die ik ontmoet.”

Kijk je door al dat reizen anders tegen Apeldoorn aan?

,,Apeldoorn is een chille stad. Ik denk dat mensen hier gewoon zichzelf kunnen zijn en ik voel me hier toch ook echt thuis. En heerlijk dat je met 10 minuten in de natuur bent. Wel ben ik af en toe verbaasd waarover we ons in Nederland druk maken. In de onherbergzame bergen van Nepal bijvoorbeeld, waar ik vorig jaar op werkreis was, wonen ook mensen. Dat is echt overleven. Deze mensen hebben een heel klein budget om van rond te komen, eigenlijk hebben ze niks. Dat in tegenstelling tot Nederland waar de brandweer nog uitrukt om een katje uit een boom te bevrijden. Verder ontmoet ik overal waar ik kom aardige mensen die ook gewoon een fijn leven willen hebben. Laten we niet zo snel oordelen en meer open staan voor elkaar. Dat leer je vanzelf als je veel reist.”

Wat zijn je toekomstdromen?

,,Oh, ik ben eigenlijk heel happy met wat ik nu doe. Het is een heel divers bestaan. Tsja, ik wil gewoon beter worden, in alles, maar vooral in mijn vak. Meer filmisch, de samenhang met personages, het geluid, de muziek. Dat betekent goed luisteren en veel vragen stellen. Want soms weet je vooraf niet welk gevoel een film teweeg moet brengen en komt dat gedurende het project pas naar boven. Dat is een ontwikkeltocht. En daar houd ik ook van, want leren houdt nooit op. Als je het mij vraagt stompen de meeste opleidingen in de Westerse wereld mensen af, in plaats van ze handvatten te geven om hun talenten te ontwikkelen. Iedereen moet hetzelfde weten en kunnen, zo’n onzin eigenlijk. Leer mensen waar kennis te halen is en leer ze dat in de praktijk toe te passen. Eigenlijk leer je daar het meest van. Daardoor kan ik nu maken wat ik wil en ga ik elke dag met plezier aan het werk, met vallen en opstaan. De wereld is mijn leerschool, zonder twijfel en daar ben ik niet bang voor.”

Aan het eind wil Lars nog kwijt dat hij impact wil blijven maken: ,,Af en toe krijg ik van een vreemde een bericht waarin hij of zij vertelt geïnspireerd of zelfs geëmotioneerd te zijn door iets wat ik gemaakt heb. Dan krijg ik echt kippenvel; een groter compliment kun je niet krijgen toch? Weet je, om van je hobby je werk te maken, is zo’n genot. Ik zie overal mensen die ‘voor het weekend’ werken in plaats van voor hun eigen plezier, voldoening en geluk. Fuck dat, da’s echt zonde. Niemand kan je vertellen wat je wel of niet kunt behalve jijzelf. Neem in het leven geen genoegen met “mwah”, maar ga altijd voor “hell yes”. Sta open voor verandering en voor anderen, daag jezelf uit, ga reizen, probeer nieuwe dingen. En wees vooral niet bang om op je bek te gaan, want van die momenten leer je het meest. Je mag maar één keer meedoen op deze aardkloot, dus haal er alles uit wat je eruit kunt trekken.”