Ons dorp

Wij wonen in een dorp. Daar wonen wij al best een tijd, al bijna acht jaar. “Ah, dus je woont hier nog maar kort”, zeggen de mensen in ons dorp. Zo’n dorp is het dus.
Ons dorp ligt bij een stad. In de stad vinden de mensen ons dorp een buitenwijk, maar zo zien wij dat niet. Ons dorp heeft zijn eigen winkels, dokters, therapeuten, verenigingen, een kerk, een benzinepomp en heuse verkeersopstoppingen. En ons dorp heeft een krant.
Als dorpelingen zijn wij nog maar beginnelingen. Al die dorpse kennis, over de buren en die daarnaast, en over het bosje aan de overkant, is ons niet aangeboren of met de paplepel ingegoten. Iedere dag ontdekken wij nieuwe wetenswaardigheden over ons dorp.

Zo lazen wij kort geleden dat ons dorp al oud en eerbiedwaardig is, ontstaan in de tijd dat het weinig meer was dan oerbos en moeras. Zoiets is toch altijd mooi om te weten. Het geeft een beetje cachet aan het wonen hier, ook al wonen wij niet bepaald in een villa, maar in een doodgewoon huisje met een tuintje voor en een tuintje achter. Wij zeggen dan ook tegen buitenstaanders tevreden dat wij in dit mooie dorp wonen, hoewel onze zoon soms opmerkt dat de naam van dat dorp van ons nog het meeste wegheeft van een hoestbui.

Des te schokkender vonden wij het om te merken dat ons hele dorp gevaar loopt te worden opgeslokt door onze grote buur, de stad. Hoewel we ongelooflijk blij zijn dat de grote buur ons onder zijn hoede neemt en ons bestuurlijk en administratief uit de wind houdt, vinden wij onze status aparte stiekem toch wel een beetje leuk. Maar hoe apart zijn we eigenlijk, en wat onderscheidt ons nog van de andere buitenwijken?
We gaan daarom op pad om onze woonomgeving aan een klein onderzoekje te onderwerpen. En kijk, we hebben nog maar net onze neus buiten de deur gestoken, of we zien bij de toegangswegen al twee borden staan. Een met de naam van het dorp en een met de naam van de stad. We moeten wel concluderen dat we maar halve dorpelingen zijn, of zelfs gewoon maar buurtbewoners in een stad. Zo, dat is even slikken, maar fijn dat deze kwestie nu is opgehelderd.

Tot de post bij ons thuis op de deurmat valt, en wij in ons huisadres toch de naam van ons dorp zien staan. Nu slaat de verwarring opnieuw toe. Bestaat ons dorp dan toch, al is het alleen maar voor de postbode?

Hier staan we dan, balancerend op de rand van dorp en stad. Wie helpt ons, nu we ons evenwicht dreigen te verliezen? Dorp of stad? Stad of dorp? dorp of stad… stad of dorp… dorp of stad… stad of dorp… dorp of stad…stad of dorp