Staande ovatie voor afsluitend NJO concert

De afgelopen weken heeft het Nationaal Jeugd Orkest (NJO) Gelderland aangedaan en geheel volgens traditie heeft Apeldoorn een leidende rol gespeeld in de NJO muziekzomer 2014. Meer dan 75 optredens in drie weken, van muziek, zang tot dans passeerden de revue. Met vele, vele hoogtepunten en een enkel minder geslaagd optreden. Zo kon de ongezongen opera ‘A love Unsung’ niet op mijn waardering rekenen. Waar de dans voor de pauze nog ”artistiek” genoemd mocht worden was er na de pauze mijns inziens geen touw meer aan vast te knopen, viel de muziek continu in herhaling en was de prachtige setting van radio Kootwijk nog het fraaiste van desbetreffende avond. Het was echter een kleine omissie in wederom een buitengewoon indrukwekkende muziekzomer van het NJO. Absoluut hoogtepunt was ongetwijfeld het adembenemende slotconcert van de NJO Muziekzomer in Orpheus.

Het NJO speelde voor de pauze allereerst het stuk ”Variaties op een thema van Joseph Haydn, opus 56a” uit 1873 van Johannes Brahms (1833-1897). De jonge musici speelden weergaloos onder de bevlogen, bezielende leiding van de Chinese dirigente Xian Zhang. De dirigente, al sinds 2011 artistiek leider van het NJO en daarvoor haar sporen verdienend bij het New York Philarmonic Orchestra, moet een enorme conditie hebben, want geen seconde stond ze stil. Haar chemie met het Orkest was indrukwekkend en de passie en het plezier van de jonge muzikanten was duidelijk zichtbaar.

In het tweede deel voor de pauze was er een hoofdrol weggelegd voor de Nederlandse violiste Rosanne Philippens. Rosanne, een uiterst charmante verschijning die qua lengte ongeveer het dubbele was van de dirigente, liet horen dat ze behept is met een enorm talent. Vanaf haar derde bespeelt ze al de viool, maar ook het publiek werd door haar bespeeld en daarmee in vervoering gebracht. Even leek het er in het begin op dat haar subtiele, kwetsbare klanken niet op konden tegen de indrukwekkende bombastische kakefonie van het orkest, maar dat idee was slechts een fractie van een minuut in mijn gedachten. Haar betoverende tonen zorgden vervolgens voor kippenvel en ontroering.

Na de pauze stond ”Symfonie nr 4, arrangement Mahler” van Robert Schumann op het programma. De romantische tonen en de bombastische klanken wisselden elkaar prachtig af en de synergie tussen dirigente en orkest kwam nog sterker en heviger naar voren waarbij die spanning doorvoerde tot de slottoon. Ik was, in één woord, sprakeloos!

Dat schrijver dezes niet als enige zeer onder de indruk was van dit concert was te merken aan de minutenlange staande ovatie van een zeer geraakt publiek. Dit indrukwekkende slotstuk bewees temeer dat de directeur van het NJO, Miranda van Drie, met haar team en vele bijbehorende vrijwilligers er weer een geweldig evenement van heeft gemaakt, waarvoor grote dank. Het NJO mag mijns inziens nooit verdwijnen en wordt hopelijk van vele kanten gesteund. Ik zie met genoegen en vertrouwen de muzikale zomer van 2015 tegemoet.