bazbo werd op 17 mei 1965 als Bas Langereis geboren in het majestueuze Apeldoorn, waardoor Apeldoorn gelijk een stuk majestueuzer werd.
Hij publiceerde in de afgelopen jaren drie boeken en leest zijn verhalen voor, ook als lid van ‘Bas, Willem en ik’.
bazbo schrijf je met een kleine letter.
De prostaat van mijn opa kwam geregeld ter sprake tijdens familiefeesten. Zo ook onlangs, toen neef Theo zijn verjaardag vierde. Neef Theo is een beetje het zwarte schaap van de familie en eigenlijk kan hij daar zelf niet zo veel aan doen. Hij werd geboren met een IQ dat je op je vingers kunt tellen.
Het heerlijk avondje komt steeds dichterbij. De Apeldoornse schrijvers Willem Bierman, Reinier Groenendijk en Bas Langereis lezen op zaterdag 1 december voor uit hun eigen werk in het Art café Sam Sam. Bas, Willem en ik pakken uit is ‘een voorleesvoorstelling vol verhalen en gedichten, humor en ernst, vaststaande feiten en onverwachte zaken, een sinterklaasverhaal
Het is vroeg donker. Dat is onze eigen schuld. Hadden we de klok maar niet een uur terug moeten zetten. Dat we dat gedaan hebben, is inmiddels alweer een weekje of wat geleden. Als we de klok niet een uur terug hadden gezet, zou het op dit tijdstip ook al donker zijn. Dus maakt het
Drie dagen voor het concert van The Fureys haalde Vrouwlief een cd tevoorschijn. Het was een van haar eerste cd’tjes en ze had deze meer dan twintig jaar geleden gekocht. Gelukkig had ze hem ook bijna twintig jaar niet gedraaid, maar daar gaat het nu even niet om. ‘Laten we alvast wat in de stemming
‘Waarom heb jij een rubber kip bij je?’ vraagt de jongen van de garderobe. ‘Waarom niet?’ is mijn wedervraag. ‘Iemand moet het toch doen?’ Ik kijk om mij heen. Zowaar, er zijn mensen naartoe gekomen. Ik heb dan ook mijn best gedaan iedereen ervan op de hoogte te brengen dat The Grandmothers komen spelen in
‘Ik moet kakken.’ ‘Betaalt u vooraf?’ Ik graaide in mijn broekzak en liet twee muntjes op het schoteltje kletteren. ‘Dank u wel.’ ‘Graag gedaan,’ zei ik. Ik keek het meisje aan en vroeg: ‘Is dit een beetje leuk werk?’ ‘Och, het is niet vervelend en het betaalt best aardig.’ Ze kwam me vaag bekend voor,
We kijken elkaar aan. Die blik is voldoende. Hij buigt zijn hoofd en concentreert zich. De eerste aanslag is fel, maar daarna wordt het funky. Hij beroert de snaren alsof hij nooit anders heeft gedaan. Ik weet dat hij niets liever doet. De mensen kijken naar ons, een beetje afwachtend wat dit gaat worden. Ik
Aan het eind van de avond duwt Reinier me een vel papier in mijn hand. ‘Ga jij schrijven over dit concert van Kamryn Belle? Misschien kun je deze informatie dan gebruiken.’ Reinier Groenendijk is deze avond in Art café Sam Sam de spreekstalmeester. Een burlesque bijeenkomst, zo mag je het wel noemen. Het publiek is
Het jaarlijkse Pastinakenschilfestival kon toch iedere keer weer rekenen op grote aantallen bezoekers. De inwoners van het dorpje Noord-Vunsbeek leefden er het hele jaar naartoe. Tot ver in de buitenwijken, randgemeenten en voorsteden legde iedereen maandenlang elke euro die men maar opzij kon leggen opzij om deel te kunnen nemen aan dit hoogtepunt van folklore.
– De traan loopt vanuit mijn ooghoek mijn baardharen in. Maar goed dat het nog niet vriest. Ik heb al wel mijn sjaal stevig om mijn nek geslagen en mijn jas hoog gesloten. Vorige week heb ik mijn winterjas van zolder gehaald en die draag ik sindsdien. De handschoenen liggen nog in de lade thuis.
– (Geen theaterdialoog.) – ‘Kijk eens wie we daar hebben! Als dat Bas niet is.’ ‘Ik ben het wel.’ ‘Hoe bedoel je?’ ‘Je zegt dat ik het niet ben.’ ‘Ik volg je even niet?’ ‘Maakt niet uit. Leuk om jou weer eens te zien. Hoe gaat het met jou?’ ‘Goed, goed. Druk leven, hè. Je
‘Hondje! Kom dan, hondje!’ riep ik. Het beestje kwam naar mij toe gekwispeld. ‘Hé, dat is raar,’ zei ik tegen Gert. ‘Normaal als ik een hondje wil aanhalen en ik roep: ‘Hondje!’, dan komt zo’n hondje nooit. Dat van jou komt gelijk.’ ‘Dat is niet raar,’ zei Gert. ‘Hij heet Hondje.’ Gert zat op een
Of ik een dagje Apenheul wilde doen, was de vraag. Ik antwoordde: ‘Gaan met die banaan.’ ’s Morgens leek het nog een regenachtige zaterdag te worden. Als we aankomen bij de ingang van park Berg & Bos, dat helemaal vernieuwd wordt, is het gelukkig droog. De zon gaat schijnen en later wordt het zelfs warm. We wandelen
‘Kent iemand ons?’ vraagt de zanger. ‘Kent iemand mij?’ Het is stil in Gigant Café. Niet gek, het is zondagmiddag 7 oktober, buiten schijnt de zon en slechts weinig mensen zijn naar dit gratis optreden gekomen. Iemand verbreekt de stilte en zegt: ‘Van Moke, toch?’ We zijn al een liedje of wat in het concert.
Afgelopen donderdag was het dierendag en daarom handelt deze culicolumn over kip. Over kip wordt een boel onzin geschreven en daar wil ik graag het mijne aan toevoegen. Kip is het meest veelzijdige stukje vlees, roepen ze in de reclame. Nou, ik kan ook heel veel dingen bedenken die je kunt doen met bepaalde onderdelen
