bazbo werd op 17 mei 1965 als Bas Langereis geboren in het majestueuze Apeldoorn, waardoor Apeldoorn gelijk een stuk majestueuzer werd.
Hij publiceerde in de afgelopen jaren drie boeken en leest zijn verhalen voor, ook als lid van ‘Bas, Willem en ik’.
bazbo schrijf je met een kleine letter.
Lotgenoten, Ik was op zoek naar het kleine kamertje en zowaar, ik vond de deur ervan in de hal. Zo groot is ons nieuwe appartement nu ook weer niet. Sterker nog: ons nieuwe appartement is klein. Toen we Onze Vader tijdens zijn eerste bezoek aan het eind van de niet zo uitgebreide rondleiding vroegen wat
Eigenlijk durf ik helemaal niet meer naar een concert, maar toch deed ik het laatst. Gelukkig was het geen heel groot concert in zo’n enorme zaal met duizenden mensen. Nee, hier in het majestueuze Apeldoorn hebben we een kleine poptempel en ik geloof dat er maar zo’n achthonderd man in de zaal kan. Heel af
Lotgenoten, Enigszins voorzichtig liep ik de Turkse slagerij binnen. Stel je voor dat iemand het ziet. Af en toe haal ik hier lamsvlees. Ik ben mij ervan bewust dat de dieren die hier in de vitrine liggen onverdoofd zijn geslacht. ’t Is toch wat: wel stemmen op de Partij voor de Dieren en ondertussen onschuldige
Aan de ene kant was het maar goed dat de ondergrond zacht was. Mocht er een steen of tak op het pad liggen, dan zou hij zich niet al te zeer bezeren en forceren. Anderzijds: nu zag hij eventuele plassen niet en liep hij het risico van natte voeten. Zijn hardloopschoenen waren niet waterdicht. Zie,
Lotgenoten, Soms wil ik geestig uit de hoek komen. Soms lukt het ook. Vaker niet. Dan ben ik de enige die de grap inziet van hetgeen ik zojuist heb gezegd of gedaan. Op zich kan ik wel leven met het feit dat niet iedereen zo bij de pinken is dat-ie mijn meesterlijke moppen snapt, maar
Precies. Dat vond ik nou ook. En dus was ik op een zonnige zondagmiddag te vinden in café De Natte Goot. Waarom nou juist café De Natte Goot? Dat vroeg ik me ook af toen ik er binnen liep. De muziek was er niet alleen keihard, maar ook nog eens volop Nederlandstalig. Ik draaide me
Leestip. Omdat het (nog heel even) boekenweek is. – Met mijn vingertoppen streel ik de bladzijde. Ze voelt glad, zacht en prettig. Ik draai langzaam rondjes, alsof ik de emotie die van het papier af spat kan aanraken. Helaas lukt het niet. Het boek ligt opengeslagen en vanaf de tafel kijk ik uit het raam.
Lotgenoten, Hoe erg is het om boodschappen te moeten doen? Niet erg, vind ik. Ik doe het graag. Het scheelt De Vrouw tijd en ik heb volledige controle over wat we in ons lichaam proppen. Ja ja, Uw Schrijver staat bewust in het leven en koopt doorgaans duurzaam geproduceerde voeding, biologische producten en ander biologisch-dynamische
Ik had een Yamaha CS-15. Hoe kwam ik aan dat ding? Dat kwam ik zo. Als ik ook maar een greintje talent zou hebben van wat Keith Emerson in zijn pinknagel had, dan zou ik al heel blij zijn. Dat talent had ik echter niet; ik had nog minder dan dat greintje. In de zomer
Lotgenoten, Wat me onlangs in het weekeinde weer is overkomen, je houdt het niet voor mogelijk. Die zaterdagmorgen deed ik mijn gebruikelijke zaterdagmorgenboodschappenronde. Zo fietste ik helemaal naar de andere kant van ons zo majestueuze Apeldoorn om daar de broodnodige zaken te kopen in de biowinkel. Jazeker, ik ben nogal van de bio. En mijn
Boven hem hoorde hij drukke geluiden. Gekras, gefladder en gekwetter. Vogels. Meer bepaald: kauwtjes. Op de dagen dat hij hier bij daglicht langs kwam, zat er een hele zwerm boven de bomen op de hoogspanningskabels. Het was een drukte van belang. Nu ook weer. Hij keek omhoog, maar zag in het donker niet zo veel.
Met een woeste blik in zijn ogen en een verbeten gelaatsuitdrukking zwaait kunstenaar Ellert-Jan zijn schildersmes. Even lijkt het erop dat hij de mensen op de publieke tribune van de raadszaal iets zal aandoen. Zover komt het gelukkig niet. Al snel ontspant en lacht hij weer. Ellert-Jan heeft afasie. Hij kan niet spreken, maar met
Ik had een Roland Alpha Juno-1. Hoe kwam ik aan dat ding? Dat kwam ik zo. Mijn geheugen laat me in de steek. Alzheimer komt ook voor bij mensen van jongere leeftijd. Ik zal hem wel een keer ergens of van iemand hebben geleend en nooit meer hebben teruggebracht. Zo ben ik wel. Op die
De wereld was wit en het had niet gesneeuwd. De schrijver zuchtte. Zijn adem bevroor in de koude lucht en een witte wolk vervloog voor zijn gezicht. De lucht was helder en hij zag de maan en de sterren. De witte laag rijp die als een deken over de wereld lag, maakte diezelfde wereld licht.
Ik had een kinderwagen. Niet zomaar een. Het was nogal een oude. Hoe oud, dat konden we niet precies achterhalen, maar afgaand op wat we online vonden, maakten we op dat het ding ergens tussen 1920 en 1940 gemaakt zou moeten zijn. Antiek, dus. Hoe kwamen we eraan? Dat is nog een heel verhaal. Ik
