Afterslag Gigant: Het popgebeuren nà Noorderslag in Apeldoorn

Traditioneel nà Noorderslag Groningen kent Apeldoorn Afterslag: een mini popfestival dat juist door zijn kleinschaligheid zo gezellig is. Afgelopen zondag 18 januari 2015 zijn van 15.00 uur tot 21.00 uur voor slechts 13 euro 8 optredens van singer-songwriters en bands die de avonden daarvoor op Noorderslag/Eurosonic hebben opgetreden.

De optredens zijn in het café en in de popzaal van Gigant: heerlijk om steeds weer even heen en weer te lopen om elkaar te ontmoeten en met elkaar te genieten van de muziek. En dat is kenmerkend voor dit festival: het publiek komt om te genieten en kennis te maken met opkomende talenten. Een festival voor liefhebbers!

De opening van het festival is in het café en is aan Emiel Landman; een singer songwriter van Nederlandse afkomst; die breekbare, tere muziek brengt. Zoals die zelf aankondigt: “nog een beetje brak van Noorderslag” heeft hij er wel echt zin in. Juist in zijn bescheidenheid is hij aandoenlijk en dat klinkt door in zijn muziek. Helemaal als hij aan het eind van het optreden op de bar klimt en akoestisch zijn laatste song brengt. Je moet het maar durven: je zo kwetsbaar op te stellen.

Na dit optreden spoeden we ons naar de Popzaal: de zeskoppige belgische band Birds that change colour treedt op. Het is verstilde, sprookjesachtige muziek, dat afgewisseld wordt met een stevige uptempo waar heerlijk op te dansen is. Een band om met genoegen naar te kijken en te luisteren: psychedelische folk; dat vooral eigentijds is. Met gemak gaat hun het optreden af; te merken is dat het rasmuzikanten zijn. Een band die bij tijd en wijle doet denken aan The Band; maar eigentijdser, scherper, meer swung; pittiger is; genoten van deze band.

En hup….na dit optreden weer naar boven; naar het muziekcafé: Sue the Night ofwel Suus de Groot uit Haarlem; door 3FM als serious talent benoemd, treedt op. Mooie, hoge stemmen met een vol geluid op de achtergrond; dromerige muziek gebracht door zes muzikanten. Melancholisch en makkelijk in het gehoor liggend. Knappe composities die zeer worden gewaardeerd door het aanwezige publiek. Het is werkelijk dringen om haar en haar band te zien optreden. Verfrissende, aanstekelijke muziek.

En ….dan weer naar de Popzaal: Rapper Vincent Bergsma treedt op met de band The Cool Quest. Ben niet zo;n liefhebber; maar ik moet toegeven: ik heb genoten; super-strak; modern en gevarieerd: rap, jazz, funk met een overduidelijke beat; bij deze muziek is iedereen een held. Vlot gebracht; met een goede saxofonist. Doorgaan, jongens…muziek om vrolijk van te worden. Heerlijk.

We zijn op de helft: nog vier optredens te gaan weer richting het muziekcafé: Het ruige werk komt er aan: De Griekse band Acid Baby Jesus laat zijn geluid horen; en wat voor geluid. In het begin was het wel even zoeken voor deze drie Griekse heren: snoeihard en zeer indringend. De jaren zestig herleefden; alleen de petticoats ontbraken nog en de vetkuiven ontbraken nog. Het laatste nummer was werkelijk mooi gebracht; zat muzikaal goed in elkaar en prima gespeeld. Gewoon leuk om naar te kijken.

Met de volgende groep Paceshifters blijven we zitten in de snoeiharde muziek; maar zeer muzikaal en met een enorme dosis energie gebracht. Dansen, dansen, dansen tot je erbij neer valt; je kunt om deze muziek niet heen: stil blijven staan is niet meer mogelijk; inderdaad gruizige rock van Hollandse bodem; een genot om naar te luisteren…? Welnee, een genot om op te dansen. Het wordt tijd voor een liefdesdansje!

Langzaam maar zeker naderen we het eind; de Griek Vasalis Maschas is een performer van de eerste klasse; een mix van beats; geheimzinnige geluiden worden het café in gestrooid; werkelijk mooi om naar te luisteren; hier kun je even de heftige muziek van de Paceshifters en de Acid Baby Jesus achter laten; een gesprek kan weer gevoerd met heerlijke hemelse geluiden op de achtergrond. Even op adem komen en opladen voor de laatste act.

Het laatste optreden zindert: Kuenta I Tambu; speelt het dak eraf; wat een optreden: Afro beat met Nederlandse roots; drums; een mixpanel, een aanstekelijke zanger en zangeres; gewoon leuke muziek; muziek waarbij het altijd zomer is; en de zon nooit ondergaat. De Caribbean eilanden zijn even heel dicht bij; knap en goed op elkaar in gespeeld. Een genot om ook naar te kijken en te luisteren en te dansen. De échte wereld is ver weg.

Gigant heeft een mooi festival afgeleverd; een heerlijke middag en avond staan garant dat ik geen last heb van Blue Monday. En ik verheug me op het volgende festival: het Broeder Marcel festival: een festival van een échte Apeldoornse Troubadour. De zaalbazen van Apeldoorn vechten om dit festival binnen te halen. Blijf het nieuws volgen.

Beelden zijn gemaakt door: William Lindner