CD recensie “Er gaat een lied door mijn straat”

Alweer ruim een jaar geleden verscheen de CD “Er gaat een lied door mijn straat” van Wilco Stronks. Steeds nà het beluisteren, had ik de behoefte om er eens een recensie over te schrijven; en dat gaat nu gebeuren!

Wilco Stronks is een veelzijdig man: afgestudeerd aan het Utrechts Conservatorium (Electronisch Orgel) en Rotterdams Conservatorium (Toegepaste Electronica). Muziekdocent, dirigent, bandleider, radiopresentator. Reeds eerder een CD opgenomen ( de taal van ons gevoel).

Hij woont al weer een aantal jaren in Apeldoorn; is dirigent van het popkoor PowerPop. Dit popkoor treedt zeer regelmatig op in Sam Sam; en is de komende tijd te zien in het Coda-restaurant en Marialust.

“Er gaat een lied door mijn Straat”; 14 Nederlandstalige liedjes; van o.a. Jan-Simon Minkema en de Apeldoornse Judith Veldhuizen. De nummers op deze CD kenmerken zich door verlangen en genieten. Verlangen naar liefde; naar onbeantwoorde liefde, naar de onmogelijke liefde. En daarom zet Wilco in op het grote genieten. “Genieten van het leven, lief kom je naast me staan?”

Het grote verlangen begint al bij het eerste nummer: “Was jij d’r maar bij”; een lekker jazzy intro en dan “Was jij d’’r maar bij; ik had je nooit moeten laten gaan”. Het verlies van een geliefde wordt pijnlijk voelbaar; soms zo erg dat je er niet naar wilt luisteren. Het volgende nummer “Opnieuw beginnen”; een lekker zwoel nummer; opnieuw beginnen; het moet wel; maar of het lukt?

Het is een ongelofelijk verlangen naar de oprechte liefde; en de teleurstelling die het telkens weer oplevert; wat kan een mens eigenlijk wel hebben. Een sterk nummer qua tekst is de Leegte van de dag;

‘k zie de trouwe kroegbaas, sluip naar binnen

Zuip Oud Bruin met ’t uitzicht op het graf

Op de arme dwazen van wie hun wonden nooit genazen

M’n glas vol in de leegte van de dag.

Eigenlijk heeft deze tekst de potentie in zich om een hit te worden; het lijflied van de alcoholist; alleen is het de vraag of de tekst en de muziek gaat beklijven, vanwege de verschillende tempo’s in de muziek.

Wilco roert zware thema’s aan in zijn tekst en muziek: verlaten worden, dementie; drinken; onmogelijke liefde. En wil dit in muziek en tekst “pakken”. In een nummer als “Zo groot en ook zo klein” lukt dit perfect: een mooie opbouw en kort van tekst. Dit liedje is een juweeltje.

En gelukkig is er optimisme in het liedje “Genieten” terug te vinden: Het verleden is voorbij en de toekomst ongeschreven”. De energie keert weer terug bij Wilco. En nu nog het vuur; brandend vuur; dat het verdriet van een verloren of onmogelijke liefde bij de luisteraar tot in zijn vezels laat voelen. Wilco: schreeuw het meer uit! Kennismaken met Wilco? op 19 december a.s. speelt hij met de band, Double U Jazz , als pianist, op het vriendenfeest van Gigant.