Een bezoek aan expositie Somewhere Now

Tijdens de coronacrisis zijn de musea en expositieruimtes dicht geweest, toen weer open en nu zijn ze weer dicht.  Zo kon je in die tijd zat ze open waren ook weer naar de expositieruimte in ACEC. Hier zag je onder andere de expositie Somewhere Now. De installaties in deze expositie zijn gemaakt door Ronald de Ceuster en Monique Kwist.

De coronaperiode is voor niemand een pretje, maar zeker niet voor de kunstenaars. Hun werk wordt nu minder gezien en daarom bracht ik onlangs een bezoek aan de expositie Somewhere Now in ACEC.

Experimentele kunst

Als ik de ruimte binnenloop zie ik gelijk een zwarte installatie die gemaakt is van, wat lijkt, breekbaar materiaal. Het werk heeft organische vormen en is zorgvuldig op de muur gemonteerd. Zodra ik verder loop zie ik nog meer installaties. In vrijwel alle installaties is ‘het experiment’ een sterk naar voren komende factor. De meeste installaties zijn ruimtelijk, maar deze bevatten ook 2D onderdelen. Zoals bijvoorbeeld de foto’s die Ronald in zijn installaties verwerkt.

Het valt me op dat de fysieke onderdelen die ik zie ook terug te zien zijn in de foto’s. Dit ‘werk in werk’ aspect vind ik bijzonder om te zien. Daarnaast is er veel geëxperimenteerd met donkere en lichte kleuren en is er gebruik gemaakt van een strakke compositie. Dit vele gebruik van experiment roept veel vragen bij me op. Want een duidelijke anekdote bij elk werk is niet te vinden. Ik loop de expositieruimte uit en ik kan concluderen: dit is een experimentele expositie met ruimtelijke werken die de ruimte ook volledig benutten. Een mooie samenwerking tussen 2 sterke kunstenaars die niet bang zijn om het experiment aan te gaan. Ik ben benieuwd wat de curator en de kunstenaars over de expositie te zeggen hebben.

Tot de kern komen

Monique Kwist: “Wij herkennen elkaar in de voorliefde voor schetsmatige experimenten en dingen die niet als kunst beschouwd worden als kunst gebruiken.” Ronald: “Wij vinden beide de volgende punten belangrijk: de context waarin werk geplaatst wordt en de materiaalgevoeligheid.”  Beide kunstenaars hechten ook waarde aan het verplaatsen en verschuiven van objecten: “Hoe iets gezien kan worden wordt bepaald door compositie en verhouding. Het heeft te maken met ruis weghalen en tot de kern komen.”

Performancewerk

Ronald performt in zijn werken, wel met een masker op, want hij wilt zichzelf als figuur zonder persoonlijkheid inzetten. Met zijn theaterachtergrond wil hij kijken hoe hij zijn werk en zichzelf kan laten samenvallen. De werken van beide kunstenaars hebben veel raakvlakken. Het vloeit bijna in elkaar over. Ronald: “Hoe we met materialen omgaan en de wording van het werk is zichtbaar.” Monique: “We zoeken beide een moment waarop het halverwege stopt.” Ronald vult haar aan: “Het maken zelf is net zo belangrijk als hoe we het maken.”

Beleving

Het viel mij al op dat er niet zozeer duidelijke anekdotes bij ieder werk waren, maar dat het werk meer beleefd moet worden door de kijker. Ronald zegt hierover: “Het raakt onderwerpen zoals afwezigheid, kwetsbaarheid, wanneer iets ‘is’ of juist niet ‘is’. Ik zit meer op een beleving dan op een verhaal.” Monique vertelt over haar werk: “Er zit onderzoek naar ruimte in. Hoe ik de ruimte ervaar en de ruimtelijke gevoeligheid.” Beide kunstenaren maken gebruik van restmaterialen zoals papier, hout, klei en foto’s.

Samenwerking

Ronald zegt: “We wilden graag samenwerken, omdat ons werk verwant is aan elkaar en we kunnen goed met elkaar opschieten. De expositie was ook compleet toen ik de harmonie in het hele plaatje zag.” Monique vult aan: “Als we het goed vonden voelen, als het voelde als thuiskomen en als we zelf het publiek worden, dan is de expositie compleet.”

Kunst en corona

Momenteel speelt corona een grote rol in onze levens, maar hoe zit dat bij deze kunstenaars? Monique: “Het is natuurlijk jammer dat je door de coronacrisis een tijd lang niet naar musea kon. Het is vervelend, want je maakt je werk om het te laten zien.” Ronald voegt daar aan toe: “Het is vreselijk dat de kunst- en cultuursector door corona een moeilijke tijd heeft. Dat is erg jammer!” Daarom is het belangrijk om de kunst- en cultuursector toch nog te ondersteunen. Je zou deze expositie moeten zien, volgens Monique: “Het is een middag eens iets verrassends, creatiefs en leerzaams. Het kan je inspireren. Hopelijk gaan mensen op een nieuwe manier kijken naar dingen.” Hopelijk voor hen is de expositie na 19 januari weer te bekijken.