Flavium: Krasse knarren swingen na ruim 45 jaar nog als jonge honden

Flavium, wie kent ze niet. De bluesband met Apeldoornse roots is ruim 45 jaar geleden opgericht en speelde afgelopen weekend een thuiswedstrijd. Poppodium Gigant werd voor de afwisseling Bluespodium Gigant. Ongeveer 150 mannen en vrouwen wisten slechts de weg naar de Nieuwstraat te vinden helaas, maar met een gemiddelde leeftijd van boven de vijftig stond er toch een behoorlijk aantal jaar aan muziekadepten te swingen, want muziek maken zijn de Flaviummannen absoluut niet verleerd met bijna een halve eeuw ervaring.

Het publiek werd op veel werk van Cuby and the Blizzards getrakteerd, maar dat was goed te verklaren met de uit die band vermaarde drummer Hans Lafaille achter de kit. Ook eigen nummers werden niet geschuwd en ook die lagen goed in het gehoor. Behalve de uitmuntende ritmesectie van Hans waren vooral de vele heerlijke solo’s van Leon Kuipers, op toets en Hammond, en de vlammende gitaarsolo’s van Apeldoorner, en mede-oprichter van Flavium, Anne-Geert Bonder een streling voor het oor. De band werd verder gecompleteerd door Eric Bagchus, ook lid vanaf het eerste uur, op bas en nieuwe voorman, zanger en mondharpist Bert Vrieling. Dat voorman werd mijns inziens door Vrieling vaak te letterlijk genomen en dat werd op een gegeven moment wel een irritatiefactor. Voor de zangkwaliteiten, alsmede de mondharmonicaskills, van Vrieling heb ik niets dan lof. Een prima zanger, maar minder aanwezigheid, alsmede popi-jopigedrag tussen de nummers door, en tijdens de solo’s van de anderen, zou hem wel sieren. Ik geef het meteen toe, wellicht ben ik niet geheel objectief in dezen, want ik heb de band in de loop der jaren vaker zien spelen, maar bij elk optreden zonder Rob Goedkoop en Jos Veldhuizen in de Flaviumgelederen lijkt er toch iets te missen. Vooral bij de grootste hit die Flavium ooit gehad heeft, het in 1980 uitgebrachte, briljante “Nightlife”, kwam dat gevoel sterk naar boven.

Het werd een avond vol nostalgie. Muzikaal klonk het als een huis en ik kan mij geen band herinneren die vanaf 1969, tot op de dag van vandaag actief is. Ik hoop dat ze de halve eeuw fluitend, maar vooral swingend, blijven volmaken en als het kan nog langer. Niet alleen de vorige generatie en de huidige generatie, maar ook de volgende generatie zou nog van deze tijdloze bluesmannen moeten kunnen genieten. Flavium is, en blijft, een essentieel onderdeel van het Apeldoornse cultuurgoed. Een band om trots op te zijn!