Goos

Ruim vier meter groter dan ik, een beetje lomp losgekomen van het papier.

Goos! Mijn lieveling!
De armen gespreid en met wuivende hand alsof hij contact zoekt, aandacht wil!
Ik ben er Goos, fluister ik zacht, en ik blijf ook even.
Je bent moeilijk te vinden man ging ik verder.
Een groepje pubers gevraagd of iemand wist waar Goos was?
Ze keken allemaal verbaasd Goos…, op één na.
Zij vertelde me waar ik je vinden kon en toen richtten de verbaasde blikken zich op haar.
We knipoogden naar elkaar en even later heb ik je gevonden.

Ja Goos zo gaan ze in Apeldoorn met kunst om.
Ze hebben je door Ron Lobbe in 2004 laten maken en je gewoon midden in het bos gedumpt waar geen mens komt.
Gewoon in de vergetelheid Goos maar ik beloof je dat ik regelmatig langs zal komen.
Het is een fijn plekje hier.
Lekker rustig en weg van onze jachtige wereld!

Vind je het goed dat ik even een paar foto’s maak?