Kinky Boots: feel good show met boodschap

In opdracht van Orpheus reist recensent David Levie stad en land af om meerdaagse voorstellingen te analyseren. Hij werkt zonder concessies te doen aan zijn journalistieke principes: onafhankelijk dus. Voor Kinky Boots was hij op zondagmiddag 23 februari in het Wilmink Theater in Enschede.

Er zijn verhalen waarvan je zegt: die verzin je niet. Het verhaal waarop de musical Kinky Boots is gebaseerd, is zo’n ongelooflijke, waargebeurde story. Een mooi gegeven voor de Amerikaanse schrijver/auteur Harvey Fierstein om de stoute schonen aan te trekken en er een musical van te maken. Hij benaderde (al in 2008) Cindy Lauper (bekend van de hits Girls just want to have fun en Time after time) voor de muziek en de liedteksten. Een ijzersterk koppel achter een ijzersterke productie die op Broadway de handen op elkaar kreeg en awards in de wacht sleepte .

Het verhaal in het kort: Een jonge academicus erft de zieltogende schoenenfabriek van zijn plotseling overleden vader. Die had de bui zien aankomen en kort voor zijn dood een vastgoedgigant benaderd. De bouwbaas kreeg meteen dollartekens in zijn ogen: dure appartementen voor de upper class op de grondgebied van de gesloopte fabriek.

Een goeie hak is seks

Zoonlief denkt daar echter heel anders over. Hij wil de mensen die hij van jongs af aan kent niet ontslaan en zoekt naarstig naar een oplossing. Met steun van een van zijn vrouwelijke medewerkers en de dragqueen Lola (de voormalige bokser Simon) vinden ze een gat in de nichemarkt: Kinky laarzen met hakken van heb ik jou daar, die sterk genoeg zijn om het gewicht van een volwassen man te dragen. En dat alles onder het motto ”een goeie hak is seks.”

Maar er lopen nog meer lijnen. Zo is Charley Price (Jonathans Demoor), de nieuwe eigenaar, verloofd met een jongedame, een vlees geworden aasgier waarvan je meteen weet dat het mis zal gaan. Hij verdient een lieve vrouw die hem door dik en steunt en daadwerkelijk met hem kan sparren. Die gaat ie uiteraard ook vinden. Want echte verrassingen telt Kinky Boots, een feel good show van de bovenste plank, niet.

Meedeiner

Aan de allersterkste lijn (vooroordelen en tolerantie) heeft Cindy Lauper haar songs opgehangen. Nu eens een gevoelige ballad, dan weer een stampende meedeiner en verder alles wat daar tussen zit. Die muziek tilt de musical boven het doorsnee werk uit. Ver daarboven. Natuurlijk spelen ook de kostuums en het decor een rol, maar het motto ‘een mens nemen zoals ie is’ zal ongetwijfeld Cindy Lauper hebben geïnspireerd. Zij vervult al jaren en voortrekkersrol rol als het om gelijke behandeling en rechten gaat: onafhankelijk van geloof of geslacht. Haar bijdrage maakt het toch al sterke verhaal nog eens extra geloofwaardig en super menselijk.

Ook de pers is daarvoor gevoelig. De New York Times kwam sterren tekort. Mede door de perfecte uitvoering en de onderliggende gedachte van Kinky Boots zijn ook in ons land de critici lovend. Hilversum dook er in de aanloop naar de première vervolgens bovenop. Daar zijn ze echt niet vies van onverbloemde politieke correctheid zonder enige vorm van satire, verpakt in een stevige knalrode laars.

Genderneutraal

Natuurlijk gaat die laars niet onderuit. Al is er tegendruk wanneer vooral de conservatieve mannen in de fabriek al dat in hun ogen homo- en travestiegedoe afwijzen. Laat staan van gender-neutraal. Onder aanvoering van arbeider en type halve zool Don (Dennis Willekens) heeft er een scheiding der geesten plaats die uiteindelijk (weer niet verrassend) door en in het voordeel van de dames wordt beslecht. Met als kers op de taart een hoofdprijs voor het kersvers benoemde staflid Lauren (Valèn van de Bosch). Tussen haar en haar jonge baas is iets moois gegroeid.

Ja, en dan de dragqueen Lola, alias Simon. Hij krijgt een smoel door de manier waarop Nadjim Severina zijn rol invult. Een dragqueen met een afgrijselijke grote bek, maar zodra hij Simon is en mannenkleren draagt, blijkt hij een hele kwetsbare jongen te zijn, wiens leven gekenmerkt wordt door klappen, vallen en opstaan. Net als Charlie Price heeft hij zijn vader altijd willen pleasen. Zijn mooiste scéne? Zonder enige twijfel die met de dikbuikige arbeider Don: een heus boks-gevecht in slow motion.

Zwakke plekken kent Kinky Boots nauwelijks. Al blijft het een musical waarin de onderliggende problematiek in een uurtje of twee aan de kaak wordt gesteld. Maar de toon is vrolijk van aard en een doordacht pleidooi voor meer onderlinge verdraagzaamheid zonder tegen schenen te schoppen. Niks mis mee.

Orpheus heeft er twee avonden in de Hanoszaal voor vrijgemaakt: vrijdag 6 en zaterdag 7 maart.