Lohues houdt ‘t simpel… en o zo mooi

Zo heel af en toe heeft Daniël Lohues de bibbers. Dan hoeft hij niet zo nodig het toneel op en blijft hij liever hangen op ’t erf in zijn Erica, onder de rook van Emmen. Om zichzelf over de drempel te helpen heeft hij een liedje geschreven: Angst is moar veur eben, spiet is veur altied. Dan weet hij dat hij het niet zover moet laten komen. Thuisblijven of van de problemen weglopen, is geen optie. Daar krijg je op een gegeven moment spijt van. En dat blijft je levenslang bij.

In de streektaal klinkt alles net iets vriendelijker, wat zachter dan in het ABN. En het Drentse dialect, dat nauw verwant is aan hetgeen we jarenlang op de Veluwe hebben gesproken, past Lohues als een oude, vertrouwde jas. Of als de trainingsbroek waarin hij optrad voor een nagenoeg uitverkochte Rabobankzaal in Orpheus. ‘Aosem’ heet zijn show waarmee hij bijna een half jaar langs de theaterzalen trekt. De titel is ontleend aan zijn nieuwste schijf vol hartverwarmende en vaak adembenemend mooie liedjes.

Naar Lohues luisteren is een feetje. En als je het dialect beheerst is het net als thuiskomen. De wereld is ineens teruggebracht tot een hapklare brok, die nog aangenaam smaakt ook. Of je nu naar zijn met milde humor doordesemde ’proatjes’ luistert, of naar zijn stem, het maakt niet uit. Je voelt je op je gemak op zijn reisje door het platteland waarnaar hij verlangt zodra hij de landsgrens is gepasseerd. Erica, waar zijn (over)grootouders al woonden en met wijze woorden strooiden in een wereldje dat nog veel kleiner was dan dat van kleinzoon Daniël.

Lohues kan er mooi over vertellen, net zo mooi over zingen en wellicht nog mooiere muziek bij maken. En dat alles houdt hij ook in het theater simpel. Geen decor, maar een vleugel en een paar gitaren, al dan niet met mondorgel. Die eenvoud is niet gespeeld en van koketteren met dat wat ooit goed was, houdt hij niet. Laat staan van vals sentiment. En als hij het spoor even kwijt dreigt te raken is er altijd wel weer een liedje waaraan hij zichzelf optrekt. Eben goed sloapen, ien keer de klokke rond. Eben goed sloapen, dan vuul ie wel weer vaste grond. Zo simpel kan het leven zijn.

Daniël Lohues in ’Aosem’. Rabobankzaal Orpheus, donderdag 9 juni.