Zondagmiddag 21 september 2014; het begin van de herfst en de zomer voorbij! Jammer! Maar de tijd is helaas niet vast te houden; voor niemand niet.
In Gigant Scrappy Tapes, een tweemansband uit Gent, België. Aangekondigd als stevige muziek, rauw en vuil, rootsblues. De band bestaat uit een drummer en een gitarist. Buiten op het terras klinkt het of de band uit 10 leden bestaat.
Het is liefelijke muziek en toch hard; slepend en stuwend, vooral stuwend. Als het ritme er eenmaal in zit en je geneigd bent om mee te deinen, wordt het opeens zachtjes en wegstervend. De zang van de gitarist is mooi hoog; een ijle stem ondersteund door gitaargeweld.
Bij tijd en wijle doet het denken aan een goederentrein, die een station passeert; knetterhard, het geluid in balans, de wielen ritmisch op de rails. Onder de indruk van zoveel geluid, verlang je naar het einde, het einde van deze goederentrein. Het geluid doet pijn aan de oren en als de goederentrein eenmaal voorbij is, is de stilte oorverdovend.
Dit is geenszins het geval bij Scrappy Tapes, want het geluid is hard, maar aangenaam. De zang is verstaanbaar, de liedjes zijn aandoenlijk. Like a little boy and I have all the time zijn twee liedjes die overkomen van 2 muzikanten aan het begin van hun loopbaan. De vuige muziek staat in tegenstelling tot de teksten.
Het zijn aardige, wat verlegen muzikanten die harde muziek brengen. Mooi om te zien en te horen. Maar hier zit ook gelijk de ontwikkeling van de band; contact maken met het publiek, brutaler worden, zoeken naar de balans tussen muziek, tekst en het publiek; een mooie uitdaging! Een mooie zondagmiddag; de eerste zondagmiddag van de herfst van 2014 in Gigant.
Bandleden: Jochem Degryse, zang en gitaar; Matthias van Snick, drums
REACTIES