Singer songwriter middag in Gigant

Een regenachtige zondagmiddag. Deze tweede dag in december. Nog na suffend van de Sinterklaassurprises pendelen we tussen Gigant en artcafé Samsam heen en weer. Lastig om op meerdere plekken met alle aandacht tegelijk te zijn. In Samsam opent Frederique Molenaar haar foto-expositie en in Gigant Café hebben ze een heuse singer-songwritermiddag georganiseerd.

Er zijn een tiental mensen en naarmate de tijd verstrijkt stroomt het vol. De eerste artiest is Hartog Eysman uit ons eigen Amsterdam. Een kleine man met een groot vocaal bereik. Hij begeleidt zichzelf op een gitaar en heeft een slagwerker meegenomen. Hartog heeft in 2010 zijn debuutcd No Hero uitgebracht. Volgens verschillende recensies een lust voor het oor.  OOR meldt: liedjes die je de adem doen stokken en Live XS zegt over Hartog: verslavend prettig. Wij zijn benieuwd. Vol verwachtingen luisteren we naar de nummers van zijn nieuwste album Happy Days. En inderdaad Hartog zijn muziek en stemgeluid zijn prettig. Maar of het verslavend prettig is? Verslaving brengt je soms in een roes en dat is wel hetgeen er bij mij gebeurt. De muziek kabbelt voort en mijn aandacht verslapt na een aantal nummers. Buiten is het druilerig, binnen aangenaam warm en ik onderdruk een geeuw. Het zal wel aan mij liggen denk ik, slecht geslapen enzo. Henk Schrier maakt foto’s en laat mij die af en toe vol trots zien. Ik merk op: “Heb je al eentje van de drummer? Eentje met actie…?” Maar Henk zegt laoniek: “ Die drummer heeft niet zoveel actie…” Dat zou eigenlijk ook gek zijn, want dan zou hij Hartog overstemmen natuurlijk. Ik verlang naar een open haard en een wijntje. Dan zou deze muziek naar mijn idee beter passend zijn. Lekker luisteren en verder niets. Hartog heeft een mooie stem en als hij de hoogte ingaat veert hij op en gaat hij op zijn tenen staan. Hij lijkt mij een sympathiek mens. Zal ik zijn cd dan maar kopen voor zo’n haard-moment?

Hartog Eysman speelt nog een cover uit de jaren 70-80 “Scare myself” en draagt dan het podium over aan James Canty.

Vanaf moment één heeft deze Engelsman meteen de aandacht van het publiek. Hij gaat de microfoon testen en roept in het Nederlands met zwaar accent: “Leuk je te zien!” Hij gooit nog wat Nederlandse woordjes de ruimte in en brengt gelijk de schwung in het café. Iedereen veert op. Muzikaal gezien is deze singer-songwriter misschien wat minder dan Eysman, maar qua entertainment is hij zeker meer begenadigd.

James is een nieuwe singer-songwriter en is van plan om zijn debuut-cd in 2013 uit te brengen. Deze winter gaat hij op tournee om ideeën voor dit album op te doen en meer bekendheid te krijgen. Ik gun hem alle succes van de wereld, want ik en velen met mij genieten gelijk al van het eerste nummer. Tussen de nummers door maakt hij wat grapjes en herhaalt nog eens zijn ‘leukjetezien’. Zijn nummer Shark in the Shallows geeft kippenvel.

Ik ben gelijk weer bij de les en wordt vrolijk van deze muziek. Hoewel het buiten nog steeds druilerig is lijkt er toch iets van een mediterraan sfeertje te ontstaan. En dat komt niet alleen door het uiterlijk van James. Zijn muziek ‘pakt’ en bezit passie. Ik ben in elk geval vast van plan om deze ‘leukjetezien-jongen’ in de toekomst te blijven volgen.

Al met al is het een muzikale middag met een heerlijke sfeertje, daar in Gigant- Cafe.

Wij gaan weer naar buiten, nog even naar Samsam. Kijken of Anja de soep al klaar heeft.