Spektakel van de Ashton Brothers

Bij binnenkomst waan je je in een circustent uit lang vervlogen tijden. In die dagen hadden echte kerels nog krullende knevels, soepele spierballen en kwam de muziek uit echte instrumenten. Rappe tongen prikkelden de potentiële toeschouwer, die – en daarin moeten we eerlijk zijn – naar de huidige maatstaven gemeten – niet zo heel veel gewend waren.

Hoe je de meest verwende mens nog met halsbrekende toeren, opwindende klanken en clownerie heden ten dage aan je kunt binden is een opgave geworden. Een vraag waarop alleen de allerbesten een antwoord weten. En in ons land komt die unieke mensensoort voor. Dun gezaaid weliswaar, maar toch. Neem nu de heren Friso van Vemde, Pim Muda en Joost Spijkers. Gedrieën vormen ze de Ashton Brothers Een broer uit het voormalige kwartet – Pepijn Gunneweg – is een andere kant op is gegaan. Maar daarom niet langer getreurd. Het trio staat z’n mannetje en reikt letterlijk tot ongekende hoogten in theaterland met een programma dat je naar adem doet snakken. Het tempo ligt ongekend hoog en tijd om je te verbazen is je nauwelijks gegund. Ze schotelen in TGV-vaart hun hooggeëerde publiek een potpourri voor die aan je voorbij raast maar nergens ontspoort. Deze vrolijke mix van circuskunst, variété, mime, dans, slapstick, zwart theater (optisch bedrog), zang, muziek en een toefje horror brengen je gedurende anderhalf uur op het puntje van je stoel.

Enfants Terribles heet de show, maar de vlag dekt de lading maar ten dele. De heren vertonen inderdaad onaangepast gedrag, maar ze brengen er niemand mee in verlegenheid. In tegendeel. Ze dompelen je onder in een nostalgische badkuip waarin vooral de clownerie boven komt drijven. Maar deze moderne potsenmakers zijn wel van de buitencategorie.

Komt dat zien, komt dat zien, zeggen ze in het circus. En dat kan. Dit jaar nog in Orpheus. Begin december zijn de Ashton Brothers en hun gevolg er weer. Vraag me niet wat ze nu precies laten zien. Daarvoor schiet het menselijk geheugen tekort en is de snelheid van het gebodene te hoog. Maar je gaat naar huis met het heerlijke gevoel iets gewéldigs te hebben gadegeslagen, al weet je niet precies meer wat. Maar het heeft je wel geraakt. Die vermaledijde Ashton Brothers. Enfants terribles? Ja, dat toch ook weer wel. Eigenlijk.

De Ashton Brothers in Enfants Terrribles. Dinsdag 17 mei in de Rabobankzaal van Orpheus.