Van der Lubbe: Artiest zonder kapsones

Het is altijd aardig om voor een willekeurig theaterbezoek de brochures of internet te raadplegen. Je weet dan een heel klein beetje wat je op het moment suprême mag verwachten. Nu worden theaterprogramma’s vaak een jaar (of meer) vooraf geboekt. Je leest wat de artiest van plan is te doen, maar meer dan een vage schets is het soms niet.

Neem nu Huub van der Lubbe. Erkend zanger, tekstschrijver en sinds jaar en dag het gezicht en geluid van band De Dijk. Met enige regelmaat stapt de ‘oude’ rocker uit zijn habitat en verkent hij de wereld van het theater. Het leek ‘m wel aardig om wat over zijn helden als Rames Shaffy, Harry Muskee (Cuby), Joe Cocker en Solomon Burke (gospel/soul) te vertellen, maar gaandeweg is Van der Lubbe kennelijk gaan schrappen en bij zichzelf uitgekomen. Niks verhalen over helden, maar wel over zichzelf als jongetje en een toevallige ontmoeting met een local heroe van de pop uit de Zaanstreek. Over geld dat weliswaar niet gelukkig maakt, maar wel verrekte handig is om het leven wat aangenamer te maken. En over de opera Faust niet te vergeten.

Die verhaaltjes en wat poëzie ondersteunen datgene waarvoor hij werkelijk is gekomen: zingen, heel veel liedjes en contact zoeken en vinden met zijn publiek. Geen geouwehoer dus over wie het meisje is van het lied ”Bloedend Hart” en meer van dat soort weetjes. Van der Lubbe blijft in zijn theatershow ‘Wat Speelt’ heel dicht bij zichzelf en weet daardoor mensen te raken. Daar heeft hij geen Shaffy of Cocker voor nodig. Hij doet het met zijn aangename stem, zijn prettige verschijning en authentieke motoriek. En met steun van zeer goede muzikanten als Jan Robijns aan piano/keyboard en Jeroen van Olffen op de bas.

Als jochie kwam hij er snel achter hoe de wereld in elkaar steekt Zijn beste vriendje liet hem vallen. In de sloot nog wel om het meisje te imponeren waarop ook Huub verliefd was. En zij was al geen haar beter. Ze lachte hem vierkant uit. Huub van der Lubbe zingt mooie liedjes over de liefde. Over Grote Liefde, over meedogenloze vrouwen en over het leven dat al ingewikkeld genoeg is en dat we het daarom vooral licht moeten nemen. Over vergankelijkheid is misschien wel het mooiste lied van de avond: ”Mooier dan nu kan het nooit gaan” al komt ”Scherp de Zeis” daarbij dicht in de buurt.

Hij knipoogt zingend naar het leven met milde spot. Geen opgefokte rocker, wel een gouden oude, die gisteren een goed gevulde Rabobanzaak in Orpheus meesterlijk bespeelde. Een Artiest met hoofdletter A. Wat mij betreft komt hij na verloop van tijd weer aanwaaien. Met ”Mooier dan nu kan het nooit gaan”. Om zijn ongelijk van dinsdag 13 maart 2018 te bewijzen.

Het Speelt, programma Huub van der Lubbe, Orpheus 13 maart 2018.