Ventoux, over mannen en hun vervlogen vriendschapsband

Vrijdag 18 december 2015, er is weer veel te doen in Apeldoorn: De Borrelnood, de Kerst Oase, expositie Code Rood, de BIG fotografen in Salon 1813, het kleinste Glazenhuisje en alles waar ik niets van weet, maar ik ga vanavond naar Orpheus, waar in de Rabobank zaal de voorstelling ‘Ventoux’ op de planken wordt gebracht, naar het gelijknamige boek van Bert Wagendorp onder de regie van George van Houts en een sublieme cast van Chris Tates(Bart), Cees Geel (André), René van Zinnicq Bergmann (Joost) en Dennis Rudge (David). Het bloedmooie meisje Laura waar ze allen verliefd op waren en rivaal Peter de dichter (de vroeg overleden hiphopmuzikant en dichter Martijn Teirlinck) zijn op ingenieuze in het stuk opgenomen en spelen zo hun uiterst belangrijke rol. Volgens het programmaboekje een verhaal over: “vergankelijkheid, schuld, gefalsificeerde herinneringen en de dood”.

Stipt om 8 uur gaat de voorstelling van start in een redelijk gevulde zaal met een zeer gemengd publiek. Twee uur lang weten de heren het publiek te boeien met hun spel, soms hilarisch, dan weer ernstig en zoekend naar woorden om de gebeurtenissen van 30 jaar geleden in herinnering te roepen. Elk van de spelers brengt verhalend zijn eigen werkelijkheid naar voren in een afwisseling van monologen en kleinere tweespraken, die gaandeweg  de verschillende karakters blootleggen. De bedachtzame David, de macho André, de aan zelfoverschatting lijdende Joost en de nieuwsgierige doch gevoelige Bart.

Nadat een ieder het verleden weer scherp op zijn netvlies heeft staan, worden ze door Laura geroepen nog één keer terug te keren naar de plaats des onheils van 30 jaar geleden, ze proberen er een draai aan te geven door nu na 30 jaar nogmaals de Ventoux te beklimmen en voor eens en altijd met het verleden af te rekenen.

Op de afgesproken rendez-vous plek brengen de woorden van Laura een heel andere waarheid aan het licht die een ander beeld schept van de gebeurtenissen van 30 jaar geleden. Een nieuwe waarheid waarmee ze allemaal verder zullen moeten.

De voorstelling eindigt met het optrekken van alle coulissen waarmee in mijn ogen alle pijnlijke zaken symbolisch worden blootgelegd.

Met een ruimhartig applaus bedankt het publiek de spelers, een geslaagde avond, gespeeld in een mooi decorontwerp van Michiel  Voet.

Mocht u de voorstelling willen bezoeken, wat ik van harte aanbeveel, is dat nog mogelijk tot en met 6 februari 2016 op verschillende data en plekken in het land. Zie daarvoor de website http://bostheaterproducties.nl/default.asp?keuze=producties&productie=260