Voetbal

Het is zo’n veldje verscholen in het Orderbos met hard gras en het is donderdagavond. Op het oneffen veld lopen ze, het zijn geen jongens meer, maar mannen. Ze komen om te voetballen, zoals ze dat ooit deden en nog altijd doen. Vier tegen vier met een trainingsjack en tassen als doelpaal. Ik voetbal al jaren mee, wel wat trager maar met de techniek van een jongen van zestien. Bij de anderen is dat ook zo. Er worden bekende grappen gemaakt, iedereen lacht of doet alsof. Al wat tijd geleden durfden we het nog deelnemen aan een toernooi tegen andere mannen. De laatste keer was omdat het toch een keer de laatste keer moet zijn, we wonnen geen enkele wedstrijd. Na afloop lag het niet aan ons, maar het kwam vooral door het vuige spel van de tegenstander. Toeschouwers weten ons niet te vinden, maar niemand van ons vindt dit ernstig.