Wilco Stronks, een flashmob en de crisis

Koopzondag: lange rijen auto’s voor de parkeergarage van het Marktplein. Duizenden mensen met zwaar gevulde plastic tasjes. Het is crisis én flutweer.
Dan maar even schuilen bij boekhandel Nawijn en Polak: ook dáár stikt het van de winkelende mensen. En ook hier wordt goed gekocht. Achter in de zaak zit een man achter een keyboard. Hij zingt zacht. Ik hoor “Laat me” van Ramses Shaffy.
Verrek: het is Wilco Stronks! Hij ziet me en geeft zo’n easy muzikanten-knikje. Er is herkenning.
Wilco krijgt in eerste instantie niet de aandacht die hij verdient: mensen zijn te druk met stapels boeken in te slaan. Wilco zingt en speelt nummers van Frans Halsema, Reinhard Mey, Stef Bos en Bløf, maar ook eigen nummers van o.a. zijn nieuwste cd: “Er gaat een lied door mijn straat.” Om 15:30 uur stopt hij. Op hetzelfde moment begint een groepje van vier mensen ergens in de boekwinkel “I’m dreaming of a white Christmas” te zingen. Het groepje zingt best wel zuiver. Hé: verderop in de winkel zingen vier dames mee en een paar meter verder zingen twee mannen mee.
Een heuse flashmob! Het zijn de zangers en zangeressen van het Apeldoornse koor “Powerpop”; en Wilco is de dirigent van Powerpop.
Eindelijk valt bij mij het kwartje.
Als ik naar huis ga, zie ik dat Powerpop op een joekel van een podium op het Marktplein staat te zingen. Prachtige meerstemmige zang. Ze zingen: “Merry Christmas Everybody” van Slade.
Ik schiet nog een paar plaatjes en duik de parkeergarage in waar honderden mensen gehaast boodschappen aan het inladen zijn in enorme kofferbakken in evenzo enorme grote gloednieuwe voertuigen.
De crisis is voorbij.
Zeg maar dat ik dat gezien heb!