’Wilhelminaring? Nog nooit van gehoord’

De Wilhelminaring, de tweejaarlijkse oeuvreprijs voor een Nederlandse beeldhouwer mag dan in cultureel Apeldoorn op een voetstuk staan, van public relations hebben de bestuursleden geen kaas gegeten. Zo was Auke de Vries onlangs in CODA op bezoek om een lezing te houden en de opening van een aan zijn werk gewijde expositie met zijn aanwezigheid op te luisteren. Apeldoorn Direct vroeg de internationaal opererende kunstenaar of hij vóór zijn uitverkiezing op de hoogte was van het bestaan van deze oeuvreprijs. Zijn antwoord was overduidelijk. ,,De Wilhelminaring? Nee, ik had er nog nooit van gehoord.’’

Bangkok, New York, Berlijn, Parijs, Manchester, Amsterdam en Rotterdam. Auke de Vries is in deze wereldsteden met een beeld vertegenwoordigd. Binnenkort kan Apeldoorn aan dat rijtje worden toegevoegd. Wanneer precies kan Auke de Vries niet zeggen. ,,In juni naar ik meen.’’ Corrie van der Veer, de voorzitter van de stichting Wilhelminaring is nog wat voorzichtiger: ,,deze zomer.’’

De Museumvrienden van CODA hadden De Vries voor een lezing uitgenodigd. Een prijzenswaardig initiatief, maar nagenoeg de hele plaatselijke kunstenaarsscène schitterde door afwezigheid. Terwijl de Vries zeer zinnige zaken over kunst in het algemeen en kunst in de openbare ruimte zeggen had. Zijn lezing draaide uit op een mini-college van voor een deze contreien ongekend hoog niveau.

Over zijn creatie voor het Apeldoornse Sprengenpark wil hij niets kwijt. ,,Nee, je zegt toch ook niet wat er in een Sinterklaascadeau zit?’’ En als we doorvragen over de Wilhelminaring refereert hij nog even aan zijn inmiddels overleden collega Carel Visser die de prijs in 2004 won. ,,Ook hem heb ik nooit over de Wilhelminaring gehoord.’’

Corrie van der Veen sprak kort voor de opening ook nog even en haalde wat geschiedenis op. Maar haar uiterst selectieve informatie bleef tot wat feitjes beperkt. De relatie met koningin Wilhelmina naar wie de ring is vernoemd werd wel gelegd, maar over de uitreikingen op Het Loo waarbij de hele nationale pers steevast vertegenwoordigd was werd met geen woord gerept. Wel iets over de winnaar van 2017 Eja Siepman van den Berg waarover Apeldoorn Direct al enige weken geleden berichtte. Maar ze had blijkbaar niets zinnigs te melden over het beeld van Hans van Houwelingen, de kunstenaar die nota bene twee jaar (!!!) voor Auke de Vries de Wilhelminaring won.

Voor de duidelijkheid: aan het winnen van de prijs is niet alleen een sieraad maar ook een opdracht van de gemeente Apeldoorn verbonden. En op dat beeld wachten de liefhebbers en cultuurbestuurders nu al jaren. De opening van de expositie die nu tot en met 27 augustus in CODA is te zien over Auke de Vries was een ideale gelegenheid geweest om wat over het mysterie van ’het beeld dat er nog (lang) niet is of misschien wel nooit komt’ te vertellen. Niets van dat alles. Het moest blijkbaar vooral gezellig blijven.

Nog even terug naar het beeld van Auke de Vries. Een ingewijde spreekt over de vijver van het Sprengenpark. Het park bestaat immers uit twee delen. En daarmee slaat hij de plank hoogstwaarschijnlijk niet mis. Het beeld heeft hoe dan ook met water te maken. Waarom zou het Waterschap anders betrokken zijn bij het verlenen van de juiste vergunningen? Pas als die papiertjes uit de trage ambtelijke molen zijn gerold kan Auke de Vries opnieuw naar Apeldoorn afreizen. Om zijn beeld in het Sprengenpark te onthullen.