Avondje aan zee op terras Stadscafé

Lef kan horeca-ondernemer Alger van Veldhuizen niet worden ontzegd. Hij heeft inmiddels drie horecabedrijven in de binnenstad. Nummer vier, een strandtent op het Zwitsalterrein aan de boorden van het kanaal ligt volgend jaar in het verschiet. Van Veldhuizen schrikt er ook niet voor terug om eens on-Apeldoorns uit te pakken en daarbij te mikken op het hogere segment van het uitgaansleven. Een avondje met vis, schaal- en schelpdieren bijvoorbeeld. Een tiental achtereenvolgende zomerse woensdagavonden op het terras van zijn eigen Stadscafé.

Het evenement waarvan wekelijks hooguit zeventig liefhebbers kunnen genieten is nu al een succes. Wie erbij wil zijn, moet snel handelen. Deze week kon er geen man/vrouw meer bij. ,,Dat zou ten koste gaan van wat wij willen bieden’’, zegt de bedrijfsleider van het Stadscafé. Bovendien vergt de bereiding van vis de nodige zorg. Chef-kok Lesley Hakken en zijn staf nemen daarvoor de tijd die ze nodig achten om maximale service te kunnen verlenen.

Alger van Veldhuizen is met het oog op de aanvoer van dagverse vis en schaal- en schelpdieren een deal aangegaan met de buurman van zijn Nieuws van Apeldoorn: Fish’nFood. Samen presenteren ze hun woensdagavond onder de noemer van Vismarqt. Wie een vorkje mee wil prikken kijkt z’n ogen uit. Op de kraam liggen vissen en aanverwante delicatessen van de zee diep in het ijs verzonken. Kokkels, wokkels, grote garnalen en diverse kreeft-achtigen zijn uit voorraad leverbaar. Vis-oloog Jacob Heijnen fileert ter plekke, maar ook hele exotische vissen verdwijnen richting keuken waar Lesley Hakken zich over de verse waar ontfermt.

De gasten zelf drinken er passende wijnen bij. De vriendelijk geprijsde droge Veltliner uit Oostenrijk en de exquise Pouilly Fumé van de Sauvignon Blanc druif zijn goed gekoeld. En degenen die zich aan tafel bevinden kijken duidelijk niet op een paar centen. Er verschijnen kreeften en de wijn is op deze warme woensdagavond niet aan te slepen. Het jonge stel achter mij – hij in korte broek en op gympen, zij in een luchtig toiletje – hebben de fles in de koeler binnen handbereik. Elders zien oudere echtparen de door hun bestelde dorade op hun bord verschijnen.

Om nu te zegen dat we ons in Saint-Tropez wanen, gaat wat te ver. In de verte is de spits van de Grote Kerk duidelijk waarneembaar, maar het terras benadert de losse sfeer van mediterrane oorden waar liefhebbers wat over hebben voor gastronomische ervaringen, die je je niet iedere dag permitteert. Genieten kan blijkbaar in het zuinige Apeldoorn waar veel restaurants dezelfde gerechten op de kaart hebben staan: van de onvermijdelijke carpaccio met pijnboompitten tot de overbekende varkenshaas, gedrenkt in roomsaus. Niks mis mee, maar er is meer in dit ondermaanse.

Daarom is het onbegrijpelijk dat na de keuze van een dessert twee pieterpeuterige stukjes Munster kaas op een aardig aangekleed bordje verschijnen. De keukenbrigade heeft vergeten er een loupe bij te leveren. We zijn weer helemaal terug in Apeldoorn. Een schone taak wacht op Alger van Veldhuizen en zijn wederhelft Loes om de puntjes op de i te zetten. Bij zoveel mediterrane gulheid past geen Veluwse zuinigheid. Een kleine smet op een letterlijk heerlijke avond.