Corona en ondernemers: Samen door goede en slechte tijden

,,Toen het goed ging, had iedereen het heel tof in de horeca. De sociale contacten, gezelligheid waar ik ook zelf van geniet. Dat hoop je niet te lang te hoeven missen.” Dit is de hartenkreet van Kristel Knol van Restaurant Poppe. In aansluiting op mijn column: Corona, kansen liggen om de hoek, ga ik nu op zoek naar de beleving, de mogelijke gevolgen en oplossingen van de coronacrisis voor Apeldoornse ondernemers. Daarvoor ga ik verder nog in gesprek met Astrid Vosselman eigenaar van Martins Brasserie en Kevin Bonhof, eigenaar van het Snackbar ‘t Bikkertje in Ugchelen.

Wat betekent de huidige situatie voor jullie?

Astrid geeft aan dat ze van uur tot uur bijna geleefd worden: ,,Zondag hoorden we het nieuws en zochten meteen contact met onze buren: Restaurant Poppe. We hebben er toen maar een glas op gedronken en met elkaar afgesproken zoveel mogelijk solidair te zijn.”

Kristel: ,,Rond zes uur hebben we besloten de zaak dicht te doen. Ondanks dat we het vanzelfsprekend vonden, was het ook heel raar. Maar ik vind dat we dit serieus moeten nemen en de maatregelen opvolgen.”

Astrid beaamt dat en benadrukt dat het nu geen tijd is voor stoerdoenerij, maar gewoon de voorschriften opvolgen: ,,Inmiddels leven we van uur tot uur, want de maatregelen worden steeds verder uitgebreid.”

Ook voor Kevin was zondag een spannend moment: ,,We zaten wel in de stress door mogelijk verplichte sluiting. Nu kunnen wij nog wel openblijven om af te halen. Verder mogen we niemand aan de bar toelaten en in de zaak laten eten. Overal hebben we desinfecterende middelen geplaatst, ook voor het personeel. Iedereen doet mee. Het is echt wel zaak nu de regels op te volgen.”

Minder inkomsten en de normale verplichtingen. Hoe doe je dat?

Astrid duidelijk geraakt en zegt dan beslist: ,,Onze rug recht houden. We hebben fijn personeel en je wilt voor er voor hen ook echt staan. Dat hoort bij leiderschap, dus geen zielig verhaal, maar wel oprechte zorg, ook voor hen. We zoeken naar de ruimtes om het zo lang mogelijk vol te houden, zeker omdat we niet weten wachten staat en hoelang het duurt.”

Voor Kristel is het alsof ze in een heel slechte film zit: ,,Ik merk dat ik me nog bezig houdt met allerlei klusjes alsof ik nog even niet naar de werkelijkheid wil kijken. Toch is die er. We zitten dicht! Het is voor ons allemaal een ramp. Toch proberen we te kijken naar nieuwe mogelijkheden.”

Voor Kevin ligt dit iets anders: ,,Je snapt dat wij natuurlijk blij zijn dat we nog omzet hebben om aan onze verplichtingen te voldoen. Verder weten verder ook niet waar het toe leidt. We blijven het nieuws volgen.”

Wat zijn die mogelijkheden?

Astrid: ,,Wij besteden nu wat extra aandacht aan onze cadeaubonnen en daar wordt behoorlijk gehoor aan gegeven. Dat is zo hartverwarmend, er zijn mensen die er een van 500 euro hebben gekocht. Dat ontroert ons zo.” Het valt even stil en Astrid kijkt voor zich uit om te vervolgen: ,,Dat is echt steun in slechte tijden. Dankbaar zijn wij daarvoor.”

Kristel geeft aan dat ze maaltijden aan huis bezorgen: ,,Inmiddels hebben we al vijf bestellingen. Je doet dan toch wat he?”

Bij Het Bikkertje bestaat de mogelijkheid om tijdelijk een bestelling te laten bezorgen en ze denken verder maximaal mee: Kevin: ,,Wij hebben statafels buiten neergezet met briefjes waarop mensen hun bestelling kunnen plaatsen als ze niet naar binnen willen.”

Wat heb je nodig en wie kan wat doen?

Kunnen we dan samen wat doen? ,,Ik hoop dat mensen niet wegblijven als we weer open kunnen. We moeten nu door deze moeilijke tijd heen zien te komen”, zegt Kristel.

Astrid benadrukt dat het vooral ook een kwestie is van prioriteiten stellen: ,,We werken hard en hadden lang geen tijd voor vakantie. Die stond nu sinds lang weer gepland in mei. Of dat door kan gaan, ik weet het niet. Het zijn zaken die je dan toch als eerste schrapt. We zijn en blijven strijdbaar. Ik hoop dat we dat nog lang kunnen volhouden. De steun die we nu ervaren helpt daar heel erg bij.” Dan overlegt ze even met haar man Henk over de voorraad aan etenswaren waar wat mee moet gebeuren. Die gaat naar de Voedselbank besluiten ze en dat ze daar niets voor willen hebben.

En wat verwacht je van de overheid?

Astrid is duidelijk: ,,Volledige informatie en duidelijkheid. En van een burgemeester verwacht ik dat hij zijn betrokkenheid toont. Dit raakt namelijk de hele middenstand. Er is nog weinig spek op de botten en de regering kan het niet laten gebeuren dat veel zaken onderuitgaan. Er werken zoveel mensen, dan wordt het probleem alleen maar groter. Onze lokale overheid kan ons daarbij van steun zijn.”

Ook Kevin is van mening dat een overheid het maximale moet doen om faillissementen te voorkomen: ,,Het is overmacht hé.” Kristel is duidelijk: ,,Ja, openheid! Doe geen valse beloften en wek geen valse hoop. Zeg hoe het is.”

De drie ondernemers zijn van mening dat er veel mogelijk is op het vlak van belastingen, huurcontracten en bij banken.

‘Never waste a good crisis’

Als ieder nadeel zijn voordeel heeft, zijn de ondernemers het erover eens dat hier ook kansen liggen: meer rust en aandacht voor persoonlijke contacten. De ondernemers geven aan gewend te zijn om te schakelen daar waar dat nodig is. Nu is het toch ook met de hand op de rem, want ze willen niet dat ergens de gezondheid alsnog in het geding komt. Oproep van Astrid is dan ook: ,,Steun elkaar, zoek eventueel verbinding en blijf naar elkaar omkijken. Gelukkig kost dat niets.”

Ik dank de ondernemers voor de openhartige bijdrage en ik wil me, als ondernemer zijnde, aansluiten bij de laatste woorden. Ondersteuning bieden kan op vele manieren: financieel, een hart onder de riem, verbindend en samenwerkingen aangaan. Ik hoop van harte dat we elkaar vinden en helpen. Om met de woorden van Churchill te eindigen: ‘Never waste a good crisis!’