In Beeld: Bart Lauw

Bart Lauw, je zou bijna zeggen: wie kent hem niet? Hij is een veelzijdige man; eigenaar van Lauw huiswerk- en studiebegeleiding, ambassadeur van Apeldoorn, politiek actief en cultuurminnaar in brede zin.

Wat zijn, nu de coronacrisis zich steeds duidelijker manifesteert, de gevolgen voor jou en de leerlingen? Hoe zit het met de eindexamenleerlingen en de toetsen?

„We hebben een kleine 40 leerlingen, daarvan zijn er 10 eindexamenkandidaten. Voor hen is deze tijd het meeste schakelen. Nog 1 toetsweek goed doorkomen en dan hebben zij hun diploma. Heel surrealistisch. Het is wel heel anders lesgeven. We begeleiden nu op afstand. Veel leerlingen doen ook het huiswerk met leraren, omdat de leraren rechtstreeks contact met ze hebben. Daarnaast staan wij onvoorwaardelijk voor ze klaar. Behalve dat ze bij ons online terechtkunnen met vragen over huiswerk en toetsstof, ze hebben de telefoonnummers van onze exact- en biobegeleiders en ik sta paraat voor vragen over de talen, geschiedenis en aardrijkskunde, is het nu vooral belangrijk te motiveren en te stimuleren en een luisterend oor zijn als het een keer teveel wordt.

Empathie is in ons werk heel belangrijk, maar nu meer dan ooit essentieel. We bedenken soms ook bepaalde opdrachten om hen scherp te houden. Een quiz over de lesstof of een coronaopstel bijvoorbeeld. We zitten momenteel in een historische tijd en ik denk dat het later leerzaam is om terug te kijken naar de leerling in deze periode. Ik probeer ze elke dag te spreken via Skype of (video)app. De situatie houdt ze wel bezig. De eerste week dachten ze nog dat het fijn was om een week vrij van school te zijn, nu denken ze inmiddels wel dat school en structuur in vrijheid belangrijk zijn. Het is ook hun sociale ontmoetingsplaats. In dat coronaopstel gaven ze vrijwel allemaal aan dat ze school echt missen. De school wordt hierdoor wel weer meer gewaardeerd.”

Sinds kort ben je ook ambassadeur voor Apeldoorn. Wat betekent dat voor jou?

„Het is een enorme blijk van waardering voor hetgeen ik doe. Ik was ook zeer verrast toen Jeroen Joon, de wethouder, tijdens het evenement ‘Winnen doe je niet alleen’ aan mij het speldje gaf en vertelde dat ik ambassadeur van Apeldoorn zou worden. Ik doe aan vrijwilligerswerk op cultureel gebied, organiseer huiskamerconcerten en pak daarnaast ons Uitgestelde Koffieproject weer op en geef Nederlandse les aan anderstaligen. Te denken valt aan mensen uit Iran, Afghanistan, Syrië en Eritrea. Ik doe daarbij veel voor de jeugd met betrekking tot het onderwijs. Vrij breed bezig dus en dat wordt kennelijk gezien en gewaardeerd.”

Wat wordt er van een ambassadeur verwacht?

„Het is een eretitel, meer een blijk van waardering. Je kan gevraagd worden voor een opening of een presentatie. Er zijn geen verplichtingen aan gekoppeld. Men heeft oog voor waar je mee bezig bent in de Apeldoornse samenleving en waardeert dat.”

Het culturele leven ligt nagenoeg plat, wat heeft dat voor invloed op jou?

„Ik ben iemand die enorm houdt van het sociale leven. Ik recenseer ook optredens in Gigant en ben erg betrokken bij onze Apeldoornse cultuur. Ik houd van culturele evenementen, openingen van exposities, muziekevenementen en die liggen nu allemaal stil. Ik oefen nu, autodidactisch, zelf een beetje piano thuis, maar dat is toch heel wat anders dan muziekoptredens in de stad. Dat is even moeilijk schakelen, maar het belangrijkste is toch ons welzijn en onze gezondheid. Ik hoop wel dat het zo snel mogelijk voorbij is en dat er ook voor onze culturele instellingen zo min mogelijk schade is. Ik hoop dat mensen die vaak het culturele leven opzoeken ook nu hun steun geven door waardebonnen te kopen of de culturele instellingen op een andere manier helpen.”

Je huiskamerconcerten liggen nu ook stil. Wat doet dat met je?

„Ja, dat is jammer, maar het is allemaal tijdelijk, niets is voorbij. We zouden ‘Cultuur bij je Buur’ hebben in april. Daarvoor had ik de mannen van Van Piekeren en Guus Essers met band geprogrammeerd staan, geweldige artiesten en geweldige mensen. Het zou gegarandeerd een volle huiskamer hebben opgeleverd. Uitstel is in deze echter geen afstel. Ze hebben beiden aangegeven weer te komen als deze crisis voorbij is.”

Hoe actief ben je in de politiek?

„Ik ben actief bij D66. Ik doe dat vooral in het campagneteam en ik zit in het bestuur. Het is nu geen campagnetijd en alle partij-inhoudelijke en partijpolitieke zaken heb ik even ‘on hold’ gezet in deze periode. De burgemeester pakt het mijns inziens empathisch en betrokken op. In 2010 heb ik kort in de raad gezeten, als fractievertegenwoordiger, maar ik ben er achter gekomen dat dat mijn ding niet is. Ik ben meer een netwerker dan een dossiervreter en wil graag mijn, soms wat licht provocatieve, meningen kunnen blijven uiten .”

Je bent opgegroeid In Hoenderloo. Hoe kijk je terug op je jeugd?

„Ik ben in Nijmegen geboren en toen ik 2 was ben ik naar Hoenderloo gegaan. Daar heb ik mijn hele jeugd van ‘72 tot ’82 doorgebracht. Ik heb daar een fijne tijd gehad. Mijn ouders zijn daar uit elkaar gegaan en dat was heel vervelend, maar ik was nog te jong om dat echt te beseffen. Ik heb daar op de Kakelhof een hele leuke schooltijd gehad. Daar kijk ik heel fijn op terug. Erg spijtig dat die school gesloopt is.”

Hoe ben je eigenaar geworden van Lauw huiswerk- en studiebegeleiding?

„Mijn moeder is in 1982 gescheiden, ze is lerares Frans. Ze wilde, behalve haar lessen op de Apeldoornse scholen, er nog iets bij doen en is een huiswerkinstituut begonnen, dat bestaat nu dus ruim 36 jaar. Ik was haar eerste leerling. In 2009 ben ik er zelf ingestapt. Ze is nu 81 en werkt nog steeds dagelijks mee. De Nestor van onze persoonlijke huiswerkbegeleiding. Een paar jaar geleden, in 2015, heeft mijn toenmalige vriendin een surpriseparty voor mijn verjaardag georganiseerd en als cadeau heeft mijn moeder mij die avond het bedrijf overgedragen. Ze stelde als voorwaarde wel om er te blijven werken, vanzelfsprekend, maar ik kreeg formeel de leiding over het bedrijf. In de praktijk doen we het samen met een fantastisch team.”

Heb je nog andere carrièrepaden onderzocht?

„Ik heb een tijd als vertegenwoordiger gewerkt in de verkoop en de buitendienst. Ik heb verkooptrainingen gegeven, echt in de harde commerciële hoek. Op een gegeven moment had ik dat wel gezien, het was oppervlakkig en mensen zijn vooral nummers in de commercie, dus ging ik op zoek naar wat anders. Tussendoor ben ik nog een tijdje in het buitenland geweest om ervaring op te doen. Dat was in een kibboets in Israël en op Bonaire, waar ik een in een bekende beachbar, Karels, heb gewerkt. Teruggekomen weer in de verkoop beland, maar dat beviel wederom niet.

Daarna heel wat anders gedaan, namelijk de beveiliging. Op zich leuk werk bij het Openluchtmuseum en bij een televisieprogramma van RTL ‘Het Blok’. Ik merkte echter op den duur dat de beveiliging niet strookte met mijn persoonlijke ambities. Daarbij hielp ik al met het overhoren bij het bedrijf van mijn moeder, nog niet wetende dat dat mijn toekomst zou worden. In 2009 ben ik er fulltime ingestapt, nadat ik heb gereanimeerd bij het drama bij de Naald. Dat jaar erop was mentaal heel zwaar, maar ik wist daardoor wel heel zeker dat ik echt concreet in een sociaal vak wilde gaan werken. In 2015 is het bedrijf dus in ‘mijn’ handen gekomen. Zo leuk en zinvol om leerlingen te begeleiden in het léren leren en hen zien groeien in zelfvertrouwen. Ik leer zelf ook nog iedere dag bij, van de huiswerkstof, maar vooral van de leerlingen zelf.”

Je woont nog steeds in Apeldoorn. Ooit overwogen om uit Apeldoorn te vertrekken?

„Nee, niet echt. Ik heb wel eens gedacht verder te gaan studeren, maar dat is er nooit van gekomen. Ik ben vrij vroeg gaan werken, even in Haarlem, maar Apeldoorn beviel me wel. Er waren wel enkele dingen waar ik hier moeite mee had. Ik ben geïnteresseerd geraakt in politiek en culturele zaken. Als je moeite hebt met bepaalde ontwikkelingen moet je ze juist oppakken en eraan gaan werken. Niet klagen aan de zijlijn. Je bent zélf onderdeel van de samenleving. Er is veel veranderd in Apeldoorn. Op het gebied van cultuur is het veel veelzijdiger geworden, maar we zijn er nog lang niet. Stilzitten is er niet bij. Ik noem Apeldoorn nog altijd een stad met dorpse trekken en kenmerken, dat heeft zijn charme en moet zeker blijven, maar het stadse mag nog echt wel een push krijgen.”

Hoe ziet de toekomst eruit voor jou?

„Ik hoop nog heel veel leerlingen te begeleiden, dat ze zelfvertrouwen krijgen, dat ze zelfverzekerder worden, mede door hetgeen wat ze bij ons opdoen. En dan heb ik het niet alleen over huiswerk. We zijn een sociale en betrokken huiswerkbegeleiding die ook oog heeft voor de persoon achter de leerling. We kennen al onze leerlingen door en door; we weten hoe ze zich voelen, hoe ze ervoor staan en waar ze mee zitten. Het gaat ons niet alleen om de cijfers, maar om het totale kind erachter. Die betrokkenheid en persoonlijke benadering is onze kracht. Op cultureel en sociaal vlak hoop ik ook nog diverse steentjes te kunnen bijdragen aan de Apeldoornse samenleving de komende jaren.”