Bakkeleien met mijzelf voorafgaand aan 12 september.

Waar StrangeArt vandaag mee worstelt:

U kent mij vanuit de blogs als een beetje cynisch persoon, licht depressief, een beetje autistisch (ik kan alleen maar over serieuze dingen praten, small talk lukt mij niet) en altijd tobbend en verontwaardigd over maatschappelijk onrecht. Waarschijnlijk herkent u ook mijn voorkeur voor het gedachten goed van de SP. Mocht er een communistische partij zijn, dan zou dat ook een goed alternatief zijn. Nu komt straks natuurlijk de reactie: “Kijk naar Rusland, daar is het communisme ter ziele, en kijk eens naar de corruptie in China, wil je dat?” U heeft gelijk, het zijn geen fraaie voorbeelden.

Maar de laatste jaren zijn als antipode er ook nadrukkelijke signalen geweest over de uitwassen van het kapitalisme.
Nu heb ik wel een probleem: stem ik ideologisch (SP) of strategisch (PvdA). In mijn optiek moet te allen tijde worden voorkomen dar Rutte zijn karwei afmaakt en dat blokkeren van Rutte kan alleen als de PvdA de grootse wordt, tijd dus om strategisch te stemmen?

Een simpel bericht in de Volkskrant heeft een einde gemaakt aan mijn innerlijke worsteling: “De PvdA wil de Wajong, de Sociale Werkplaatsen en de bijstand samenvoegen, dat moet op termijn 1,2 miljard euro opbrengen”. Deze flagrante bezuiniging op de onderkant van de maatschappij is een onderbelicht thema bij de campagnevoering van de PvdA. Het draai gehalte van de PvdA verontrust mij dus, deze politieke partij schudt eerst onder Kok de ideologische af, onder Samsom worden de veren er weer aangeplakt, maar mijn angst is dat de veren een toupetje zijn, veren die bij een lichte bries er afwaaien. Ik ben er dus nu uit: Het blijft SP.

Stelling: Politici behandelen ons alsof we massaal aan Alzheimer leiden. Wat gisteren is gebeurd zijn Alzheimer patiënten vergeten, en wat je ze nu belooft zijn ze morgen kwijt.

De foto: Soms heb je inderdaad een waarzegger nodig.

 Laden ...