Beken en sprengen: luxepaardjes of werkezels?

In financieel moeilijke tijden ligt alles wat de gemeente doet – terecht – onder een vergrootglas. Zo wordt er gewerkt aan het herstel van beken en sprengen.

Het bovengronds halen van beken en sprengen zorgt voor de opvang van overvloedig regenwater en grondwater. Het klimaat verandert: een fikse regenbui komt steeds vaker voor. Daarbij is Apeldoorn de natste plek van Nederland. Om regelmatige wateroverlast te voorkomen, moeten we zorgen dat het regenwater ergens blijft. Aan de oostkant van het kanaal doen we dat in de vijvers. Ten westen van het kanaal houden we dat regenwater zoveel mogelijk vast in de beekzones.

Ook bij de beheersing van overvloedig grondwater spelen de beken en sprengen een belangrijke rol. In plaats van het simpelweg – en duur – weg te pompen, gaan we met het grondwater zo slim mogelijk om. In eerste instantie gebruiken we het – waar mogelijk – voor duurzame energie, bijvoorbeeld warmte/koude-opslag. Een voorbeeld hiervan zijn de woningen aan de Parelhoender, die hun energie met zo’n systeem geleverd krijgen. Vervolgens gaat het water als voeding naar de beken, die het afvoeren naar het kanaal. Tot slot wordt het water gebruikt voor de infiltratie voor drinkwatervoorziening.

In Ugchelen bijvoorbeeld heeft de Eendrachtspreng een belangrijke rol bij het saneren van bodemverontreiniging. Overvloedig grondwater wordt daar door plasticfabrikant AFP gereinigd en gebruikt als koelwater. Vervolgens wordt het schone water geloosd op de Eendrachtspreng, die het water naar de Grift voert. Aan de noordkant van Apeldoorn zakt het water dan weer de bodem in.

Dergelijke waterprojecten voert de gemeente uit in nauwe samenwerking met waterschap Veluwe, die ook 32% van de kosten voor haar rekening neemt. Ten noorden van Apeldoorn pakt de provincie Gelderland het stokje van ons over, met het project robuuste Grift.

Met het herstel van beken en sprengen brengen we ook een prachtig stukje cultuurhistorie terug, versterken we de recreatieve functie en werken we aan natuurontwikkeling. De beken en sprengen zijn dus werkezels én luxepaardjes. Ze houden uw voeten droog, en u kunt er nog van genieten ook!

Toch blijft het een dilemma: kunnen we in deze tijden dit soort mooie projecten blijven uitvoeren, of moet alles met uitstraling in de ijskast? Ook al is een project nog zo nuttig, de bijbehorende uitleg kan niet al onze inwoners bereiken. Wat vindt u?