GGD: Dopingcontrole raadsleden nodig.

Een arts van de GGD stelt dat dopingcontrole van gemeenteraadsleden noodzakelijk is. Na het bijwonen van een aantal vergaderingen kon hij niet anders concluderen dan dat veel raadsleden onnatuurlijk en gestrest reageren.
Hij denk niet aan de “kracht” doping Epo (Hoewel de raadsvrouwen wel mannetjesputters zijn) maar meer aan de drug amfetamine of cocaïne. Hij trekt deze conclusie na het observeren van discussies over Kamelenrace, Eierengooien en Twitter spreekuur.

Op zich zelf waren de genoemde onderwerpen bepaald onbeduidend, maar de mentale kracht waarmee men discussieerde was onevenredig met het belang van het onderwerp . Omdat er geen schorsing was konden raadsleden bij het volgende belangrijke onderwerp niet weer een shot nemen, men was daardoor “ingekakt” er werden – bij dit ècht belangrijke onderwerp -geen zinnige opmerkingen meer gemaakt.

De GGD Arts kwam tot onderstaande anamnese;
Veel energie, veel praten.
Euforie, verhoogde waakzaamheid.
Overgevoeligheid, spanning en boosheid
Veranderend oordeelsvermogen (in ongunstige zin)
Paranoïde wanen (iedereen is tegen mijn motie)
Verward denken

De GGD woordvoerder is nu in overleg met het presidium om tot regelmatige controle op drugsgebruik te komen. Preventief wordt er al gefouilleerd op spiegeltjes en bankbiljetten (gereedschap om cocaïne te snuiven). Ook mag de lokale drugshond op onverwachte tijdstippen een wandeling in de raadszaal maken.

Naschrift van StrangeArt:
Dit is het slot van een aantal ironische artikelen over raadsvergaderingen. Geplaatst werden: “De gemeenteraad als bron van kennis (principium scientiae)”, “Verbod op kamelenrace”, “Verbod eieren gooien in Apeldoorn” en “De Gemeenteraad: een Beierse stamtafel”

Aanleiding van de cynische artikelen is dat de raad een plenum hoort te zijn waarin belangrijke maatschappelijke onderwerpen aan de orde komen, met diep filosofische en academische discussies. Het bijwonen van de vergaderingen heeft mij echter een beetje lamentabel gemaakt, dit gevoel heb ik geprobeerd van mij af te schrijven en te delen.

Bent u nou van mij af?. Nee hierna volgt een aantal gevalsbeschrijvingen van mensen waarvoor – in het kader van de rijksbezuinigingen – de gemeente straks moet zorgen. Voorheen AWBZ cliënten, die nu afhankelijk van de gemeente worden. Hopelijk vormen deze persoonlijke verhalen een input voor de raadsleden en gaat men zich bezig houden met de echt belangrijke onderwerpen. Onderwerpen die de burger raken.

Tot slot:
Als je geen concrete boodschap hebt, kun je beter niets zeggen