Open brief aan Mark Sandmann

Dag Mark,

Op mijn artikel “update aangifte wethouders” reageer je met,

“bij dit stuk vraag ik me af wat je van je eigen rol vindt? Immers, in een groot deel van de in de raadsenquête onderzochte ‘grondbedrijfperiode’ was je zelf politiek actief. Was jij wel een goed huisvader”

In eerste instantie is hier door mij op persoonlijke wijze op gereageerd (foutje). Pas later heb ik de meer algemene strekking geduid:
Jouw reactie impliceert dat als je tot een bepaalde groep behoort en een groepslid gaat in de fout dat je dan als groepslid geen kritiek kunt hebben. Deze duiding impliceert ook dat er geen reflectie mag zijn op het handelen van anderen, immers, je was er zelf bij

Wij leven in een tijdsgewricht (gelukkig) dat er door raden van toezicht, besturen en volksvertegenwoordigers een onafhankelijke en kritische benadering wordt verwacht. Ontbreken van zelfreflectie en het kritiekloos benaderen van bestuurders is voorbij. De meest recente affaires (Vestia, Amarantis, Bouwfonds, Rochdale en recent oud gedeputeerde Co Verdaas) hebben getoond dat strafrechtelijke vervolging van verantwoordelijken de norm wordt.

Bij het grondbedrijf kon niemand van de raadsleden achterdocht voelen, er was sprake van een totaal gebrek aan informatie, en naar later bleek, waarschijnlijk zelfs moedwillege desinformatie. Pas achteraf kan worden gesteld dat raadsleden (en ik dus ook) in die periode meer proactief hadden moeten opereren. Dat trek ik ook mij persoonlijk aan. Neemt niet weg dat de actoren in dit proces de hoofdverantwoordelijke blijven, zij waren het immers die een gebrek aan “goed huisvaderschap” toonden. In een individueel geval zelfs “Zonnekoning gedrag” waarbij adviezen van ambtenaren stelselmatig werden genegeerd.

Afsluitend: de tijd van politieke incest is voorbij, het “ons kant ons” gedrag en het afdekken is verleden tijd. Bestuurders komen er niet mee weg als er duidelijke fouten zijn gemaakt.
Er is een gezamenlijke verantwoordelijkheid om bestuurders te behoeden voor het Icarus-complex dat elke leider op den duur bedreigt: opstijgen en vervreemd raken van de werkelijkheid. Dienstbaar besturen, dat moet het moreel kompas worden