Tafel voor 10….

Onlangs werd mijn aandacht getrokken door een oproep via het internet en de krant met betrekking tot het bijwonen van een uitnodiging van de PvdA Apeldoorn, zij organiseerden op 4 november namelijk een tafel voor 10 bijeenkomst. De bijeenkomst die zou gaan over de wet WMO 2015 (Wet Maatschappelijke Opvang) die ingrijpend zal gaan veranderen en dus gevolgen zal gaan hebben voor vele betrokken die nu zorg behoeven.

De tafel voor 10 had betrekking op de uitgenodigde organisaties die te maken zouden gaan krijgen met deze toch wel grote en ingrijpende veranderingen. Ik had mijzelf enige tijd geleden al opgegeven voor deze avond en vertrok rond de klok van 19.15 uur richting Randerode. Aangekomen zag ik een diversiteit aan mensen voorbij komen. Maar eerst een bakkie en voor de liefhebbers een plakkie cake.

Ik besloot om op de achterste rij te gaan zitten om een en ander van een afstand te kunnen volgen. Ik schoot een aantal foto’s van de zaal die redelijk gevuld was. Dat kon ik na de pauze in mindere mate bevestigend beantwoorden. Dat viel niet alleen mij maar ook mijn buurman naast mij op. Wij kenden elkaar nog niet. Hij vroeg aan mij hoe ik hier zo verzeild was geraakt. Pure belangstelling zei ik. Ik ben benieuwd en nieuwsgierig hoe de toekomst van “de Apeldoorners” als het gaat om de zorg eruit komt te zien. We schudden elkaar de hand en stelden elkaar aan elkaar voor. Leuk om iemand op een dergelijke wijze te ontmoeten.

De tafel van 10 werd voorgesteld en aan de hand van een aantal stellingen. Men is blijven steken op de helft van de stelling want er werd veel gediscussieerd en dat was goed. Wat mij opviel was dat er veel werd gesproken over hoe men de huidige hulp anders en beter kon gaan organiseren maar dat men niet bij de kern kon komen hoe dit in de praktijk meer vorm te geven. Zorg die dichtbij diegene staat die het nodig hebben en er recht op hebben. Maar hoe nou deze doelgroep het beste te bereiken? De man naast mij zittend legde ondertussen uit waar hij momenteel mee bezig is.

Een coöperatie genaamd Zuiddoetsamen. Oke? Maar wat houdt dit zoal in vroeg ik hem. Zie hiervoor hun Facebookpagina en je weet meer over deze pilot in de wijk Zuid. Het heeft in ieder geval te maken met het achter de “voordeur “ kunnen en mogen kijken naar diegene die per januari de weg naar de hulp niet kunnen vinden maar wel degelijk nodig zullen gaan hebben.

Deze avond werd er niet of nauwelijks gesproken over de vrijwilligers en de organisatie die dit alles in het Apeldoornse regelt en coördineert genaamd De Kap. Dit terwijl er juist meer met minder gedaan zal moeten worden zoals wij allen wel zullen weten. Juist hoe dan tot een goede samenwerking en afstemming te komen en samen met elkaar te spreken over waar het vrijwillige begint en de professional zijn of haar taak moet gaan oppakken?

Vreemd vond ik het dan ook dat De Kap niet op één van de stoelen plaats kon nemen en dat ze niet voor deze bijeenkomst was uitgenodigd. Een gemiste kans vond ik zelf.

Ik besloot om de spreekwoordelijke knuppel maar in het hoenderhok te gooien en vroeg aan de gespreksleider van die avond dat ik eigenlijk de vrijwilligersorganisatie aan de tafel van 10 wel mistte, en of men hierover iets kon zeggen. Gelukkig stond één van de mensen van De Kap zelf op om zich bekend te maken om zich vervolgens goed neer te zetten en zich te mengen in de discussie.

Zo’n avond is interessant, leerzaam en maakt mij nieuwsgierig. Ik heb weer andere mensen leren kennen die mij ook weer mijn ogen hebben doen openen. Ik ben weer meer te weten gekomen wat er zoal gaande is op het gebied van zorg aan onze naaste burger en ook waar de grootste zorgen liggen.

Zo…ik stap zo dadelijk nog even op mijn fiets richting mijn ouders….als zoon maar ook als een van de mantelzorgers om hen heen. Dat kan ik nog doen en bieden maar wat nou als je geen kinderen hebt, of hebt gehad? Is er dan per januari 2015 nog iemand die naar je omkijkt als je zorg nodig hebt?  Ik hoor dan ook om mij heen diverse schrijnende verhalen van mensen die per 2015 echt wel hun hulp en dus zorg kwijt zijn. Zij zijn geïnformeerd over wat het in ieder geval niet gaat worden met ingang van het nieuwe jaar 2015….maar wat dan wel?

Wat een klus moet dat zijn voor die vele honderden en nog steeds veelal openstaande vacatures die slecht vervuld kunnen worden als WMO consulent om steeds vaker NEE te moeten gaan verkopen

daar waar het eigenlijk niet zonder kan.