Verder

Vanaf de presentatie van het rapport van de enquêtecommissie op 19 januari jl stond het politieke werk in Apeldoorn in het licht van dat rapport. Dat gold de raadsvergaderingen op 2 en 9 februari waarin het rapport werd besproken, het gold uiteraard de formatiebesprekingen en het gold de werkbijeenkomsten op 15 en 22 maart waarin werd gewerkt aan de raadsopdracht voor het nieuwe college, maar ook de raadsvergaderingen op 8 en 29 maart. In de raadsvergadering van 29 maart werd uiteindelijk een nieuwe start gemaakt waarmee het nieuw geïnstalleerde college kan gaan werken aan de oplossing van de problemen.

Die problemen zijn groot. Ze zijn ook tweeledig. Het eerste is de politiek-bestuurlijke cultuur. We hebben in Apeldoorn niet de gewoonte elkaar in debatten te beledigen. We gaan op een nette manier met elkaar om. De keerzijde is dat het scherpe inhoudelijke debat ook te veel wordt gemist. Dat is verkeerd, want daardoor blijft noodzakelijke kritiek soms onuitgesproken. De kunst zal zijn om het beschaafde niveau van nu te combineren met scherpe inhoudelijke kritiek. Scherpe en inhoudelijke kritiek is niet gelijk aan overal tegen zijn. Wie overal tegen is, is even ongeloofwaardig als wie overal kritiekloos mee instemt of die kritiek nooit omzet in een tegenstem.

Het tweede is het financiële deel. We moeten met elkaar nog veel harder ingrijpen in de begroting dan we tot voor kort dachten. Terwijl we vorig jaar dachten met 30 miljoen klaar te zijn, lijkt het er nu sterk op dat we het dubbele moeten doen.

Afgelopen donderdag spraken we over de raadsopdracht waarmee het nieuwe college aan het werk gaat. Meestal gaat een nieuw college aan het werk met een coalitieakkoord, gesloten door de partijen die met elkaar de coalitie vormen. De raadsopdracht is een werkstuk van de hele Raad geworden. Als de bespreking van afgelopen donderdag een voorbeeld is van de nieuwe politiek-bestuurlijke cultuur, dan hebben we met elkaar een goed begin gemaakt. Er was een stevig en beschaafd debat, waarin we kritisch met elkaar hebben gesproken. Er zijn door VVD en SGP in totaal acht amendementen(wijzigingsvoorstellen) op de concept-raadsopdracht ingediend. Daarvan heeft de Raad er zes aangenomen. Bij de stemmingen liep de scheidslijn niet tussen coalitiepartijen en de rest, maar dwars door beide groepen heen. Het belangrijkste kritiekpunt was dat de tekst te weinig concreet zou zijn. De belangrijkste reden om de opdracht nu toch zó vast te stellen was, dat de concrete invulling (veel) meer tijd vraagt. Daardoor ontstond de indruk dat de financiële problemen naar de lange termijn werden geschoven. Via de amendementen is de tekst juist op dat punt aangescherpt. Het college heeft nu de opdracht om vooral ook snel met uitwerkingen te komen.

Aan het einde van de bespreking is er over de raadsopdracht gestemd. Slechts vier van de achtendertig aanwezige raadsleden stemden tegen. Daarmee is deze opdracht inderdaad een opdracht van de Raad, niet slechts van een deel van die Raad. Aan ons de opdracht om met elkaar dit niveau vast te houden.

Roelof Veen – fractievoorzitter ChristenUnie