1-2tje: moeten ouders prioriteiten stellen?

Nou, vorige week schreef je me met de vraag of je je aantstelde. Jij stelt je helemaal niet aan, want het zijn vragen waar ik ook mee worstelde. Tijden veranderen en ook mensen, maar in de kern gaat het om eenvoud volgens mij. Toen ik 13 was zat ik op de Mulo en waren er geen schoolreisjes zoals deze. Eigenlijk wel heel cool dat je dochter naar Cambridge is geweest. Nee Jook, relativeer nou maar. Ik denk aan het reisje naar het buitenland of de wijntjes die wij drinken aan jouw tafel. Die zijn wel drie keer een schoolreis waard in euries uitgedrukt. Wat ik zei: het gaat om eenvoud in de zaken. Probeer het te relativeren.

Het is vandaag de dag al moeilijk genoeg voor jonge ouders om alles in goede banen te leiden. Alles is ingewikkelder geworden voor de nieuwe generatie moeders, die met de bakfietsen waarin twee kinderen zitten, stessvol kijkend op de fiets zich haasten van of naar de BSO. Opa’s en oma’s die als een soort goedkope arbeidskrachten worden ingezet, omdat beide ouders wel moeten werken om überhaupt nog schoolreisjes naar Polen te kunnen betalen of een latere studiebeurs. Het leven is er niet makkelijker op geworden voor de huidige opvoeders.

Jook, vind je ook niet dat deze generatie jonge ouders beter verdient? Dubbele vraag voor jou. Eenvoud Joke, is ook kiezen, lijkt me. Volgens mij is dat een probleem. Het lijkt er op dat de huidige jonge ouders niets anders kunnen, gezien alle verplichtingen. Jacob Cats zei in de vijftiende eeuw: “Kinderen zijn hinderen.” Vader Cats had geen smartphone, bakfiets en reisjes naar Polen. Heeft het allemaal niet te maken met het stellen van prioriteiten?

Ach Jook, elke tijd heeft vragen waarmee je moet worstelen om vervolgens er achter te komen dat niet alles mogelijk is. De mooie dingen zitten hem uiteindelijk in een het moment als jouw dochter tegen jou zegt: “Jij bent een coole moeder!”

Trouwens, een leuke vakantie met je dochter in Parijs toegewenst.

—

Het 1-2tje is een rubriek waarin Apeldoorn Direct-fotografen Peter Vroon en Joke de Wolde met elkaar in gesprek gaan en zich hardop van alles afvragen over wat er in hun ogen nu werkelijk speelt in Apeldoorn. Wees zo vrij en praat hieronder gerust, doch op respectvolle toon mee met Peter en Joke.