1-2tje: toeristje koesteren

Hoi Peet, ik ben weer terug in het Apeldoornse, na twee heerlijke weken genoten te hebben van zon, zon, zon, strakblauwe luchten, lekkere wijnen, mooie plekjes, fijne vrienden en rust. We hebben ervan genoten en volledig bij kunnen tanken. Terug in Apeldoorn vielen we direct weer met de neus in de regenachtige boter. Het is maar zo. Ik kan er weer even tegen.

Ik heb me nog niet heel erg verdiept in wat er in Apeldoorn gebeurd is de afgelopen weken. Prachtig initiatief in de Gigant las ik, Bring your own Barbecue. En onze eigen helden, The Olympic Voices gooien hoge ogen in de Nederlandse pers met “Doe de Anky”. Ik vind het geweldig!! En dan de enorme brand in de Hoofdstraat Noord maandag natuurlijk. Ik liep er gisteren langs, wat een ravage!!

Maar ik was het toeristje-spelen nog niet zat, kennelijk. Vandaag bezocht ik met mijn dochter (vaste prik tijdens de vakantie) onze hoofdstad. Ikzelf heb het idee dat wij (kind en ik) redelijk normaal doen, niet typisch toerist, zeg maar. Maar je haalt ze er zo uit hoor. Campingsmoking, dat wil zeggen, glibberig trainingspak, kinderen stevig aan de hand en de rugzak op de buik. Natuurlijk. Wij doen normaal, gewoon net als thuis alleen een handtas mee (wel een grote), pakken een terrasje (voor zover mogelijk in dit zeikweer), en genieten van alles wat Amsterdam ons te bieden heeft, dat van een wereldstad, maar ook dat van Hollandse kneuterigheid.

Ook in Apeldoorn zag ik ze maandagochtend in de regen, veel toeristen. Allemaal omhoog kijkend naar de gevels (die ons Apeldoorners waarschijnlijk niet meer opvallen), bepakt en bezakt (wat nemen die gasten allemaal mee?), camping-outfit, sokken in de sandalen, want echt warm was het niet, en met een camera op de buik. Dat zouden dan ook enkele van onze vele, vele Apeldoornse collega-fotografen kunnen zijn natuurlijk 🙂

Maar wat me opviel, Peet, is dat Apeldoorn op maandagochtend in de vakantieperiode niet echt toerist-vriendelijk is. Ook niet Joke-vriendelijk, maar dat terzijde. De helft van de winkels is nog dicht, de markt staat er maar half, bij een plensbui kun je haast nergens even schuilen. Ik vond het een afknapper.

We moeten in Apeldoorn de toeristen koesteren, laat ze maar uitgeven, laat ze maar parkeren en er duur voor betalen, we hebben als gemeente nog een gaatje te dichten tenslotte. Laat ze vooral ook genieten van alles wat er is. En laten wij, Apeldoorners eens ophouden met ons te presenteren als stad, maar ons in sommige opzichten blijven gedragen als een dorp.

Maar toch Peter, ben ik blij om weer thuis te zijn. Mijn huis is thuis, maar Apeldoorn is ook thuis. En de rosé ligt koud in de koelkast. Zie ik je snel?

–

Het 1-2tje is een rubriek waarin Apeldoorn Direct-fotografen Peter Vroon en Joke de Wolde met elkaar in gesprek gaan en zich hardop van alles afvragen over wat er in hun ogen nu werkelijk speelt in Apeldoorn. Wees zo vrij en praat hieronder gerust, doch op respectvolle toon mee met Peter en Joke.

Lees ook de vorige 1-2tjes:

• Deel 15: – Peter Vroon: zomer in apeldoorn
• Deel 14: – Joke de Wolde: ff niks
• Deel 13: – Peter Vroon medezeggenschap en kringloop
• Deel 12: – Joke de Wolde ik ben pissig
• Deel 11: – Peter Vroon: de strijd van mijn helden
• Deel 10: – Joke de Wolde: respectloos modder gooien
• Deel 9: – Peter Vroon: integratie
• Deel 8: – Joke de Wolde: helden die strijden
• Deel 7: – Peter Vroon: trots op Apeldoorn!
• Deel 6: – Joke de Wolde: niet zeiken, genieten!
• Deel 5: – Peter Vroon: groene stad, festival en Foto Biënnale
• Deel 4: – Joke de Wolde: benauwende vrijheid!
• Deel 3: – Peter Vroon: moeten ouders prioriteiten stellen?
• Deel 2: – Joke de Wolde: haantjesgedrag of aanstelleritus?
• Deel 1: – Peter Vroon om je dood te ergeren!