Column | Thuisgevoel

Niet alleen in je eigen huis is het aanwezig. – Met ‘het’, doel ik uiteraard op dat ’thuisgevoel’.  Die sereniteit van geborgenheid heeft mij altijd wel aangetrokken. Wat is nu eigenlijk precies hetgeen dat u een thuisgevoel geeft. – Zijn het de meubels, uw huisdier of juist die huiselijke kleurencombinatie? Toch, of het nu winter of zomer is: een warm nest kan je zelf creëren. Bij mij zit het thuisgevoel niet alleen maar in huiselijkheid, ook de natuur, stromende rivieren en kabbelende beekjes kunnen mij wel bekoren. Die stoutmoedigheid van samenhangende natuurlijke elementen trekken mij wel aan. Wanneer ik mij dan in de natuur begeef kan ik maar één conclusie stellen: ‘Nederlanders zijn meestal snel uitgekeken op hun woning’. Dit kan liggen aan ontevredenheid, hebzucht of een slecht gevoel voor styling. Ieder huis is uniek, heeft zo zijn eigen prachtige invalshoeken, je mag er echter zelf iets van maken. Werkelijk niets is daarbij te gek anno 2011. – Of toch wel?!

Je kan het natuurlijk zo bont maken als je wilt. De één kiest daarbij voor een complete vijver in zijn woonkamer, op zicht best luxe. – of het houden van vogels binnenshuis. Knalrode muren- en gordijnen als bij een bordeel of toch maar een bed met spiegels aan alle kanten van de slaapkamer. Alles kan, alles mag: je buren hebben er immers geen last van! Nederland, zo ook Apeldoorn blijft een leefgelegenheid met een verscheidenheid aan inwoners. Wie van het ‘goede’ leven houdt mag er ook alles uithalen dat erin zit. Dit geldt natuurlijk ook voor de markante Nederlanders onder ons. – Ziedaar een zwijn als huisdier!

Eigenlijk kunnen wij er ook niet meer omheen zonder een gezonde dosis humor. We laten dan ook eventjes de ‘gekheid’ achter ons. Terug naar het thuisgevoel in de natuur: slapen op een boomstronk, slingeren aan lianen, worstelen met krokodillen… eventjes ontsnappen aan de dagelijkse beslommeringen van onze maatschappij. Wie weet ergens op een privéstrandje, met een cocktail in de hand, genietend onder een rieten parasol met niets dan verrukking. “Stilstaan bij een komende kerstavond die ik waarschijnlijk niet zal meemaken, genietend en wel onder de brandende zon van Costa Rica.” – Nee, het is fijn… veel te fijn om in mijn eigen huisje te blijven, het vlees al sudderend in de pan, een muziekje van Joe Cocker op de achtergrond. Het leven is op z’n mooist in het hier en nu, dicht bij huis… altijd in de buurt van overal- en nergens.

Pssst… nog eventjes geduld, straks mag ik weer terug de natuur in. – Survival of the Fittest: de Apeldoornse (Avond-)Vierdaagse komt er weer aan!

Foto & Column | Tom de Vries