De trap van het stadhuis

Elke zondagmiddag wordt de trap van het stadhuis bevolkt door eters. Stipt om 17.30 brengt de Menora kerk maaltijden. Aardappelen, vlees en groente. Net als in Engeland vormen de mensen een rij. Geen gekibbel, niet voordringen, geen gemopper. Winkelend publiek bij de kassa kan hier een voorbeeld aannemen. Soms schuif ik aan, niet als eter maar gewoon om wat verhalen te horen en het is ook – eerlijk gezegd – een beetje relatiebeheer. Men is daardoor bekend met mijn gezicht, weet dat ik fotografeer en men weet ook dat ik dat met het volle respect doe. Ik ontmoette daar een vage kennis en vroeg hoe het met hem was.

Niet goed, ik heb kanker, hoorde het twee weken geleden en moet binnenkort naar het UMC. Daar hoor ik of het uitgezaaid is en wat er gaat gebeuren. En weet je wat nou zo jammer is, ik heb net alles op de rit, woon sinds een jaar zelfstandig en dat bevalt mij goed.
Ik was door het Hoogeland er uitgezet, ik was 14 dagen op vakantie geweest, had dat wel gemeld, maar ze hadden het niet opgeschreven. Toen hebben ze mij er uitgezet. Daarna heb k 5 maanden in Omnizorg geslapen. En nu woon ik zelfstandig, was wel moeilijk hoor in het begin. Ach ja, ik drink al vanaf mijn tiende, had oudere broers en je deed gewoon mee

Ik moet om 10.00 bij het UMC zijn, maar dat red ik nooit, de eerste trein gaat pas om 7 uur, en dan nog verder met het openbaar vervoer. Maar gelukkig hij brengt mij (en wees naar een vrijwilliger van Menora), fijn hoor, heb ik ook wat te praten, alleen is maar alleen. Want het is erg spannend.

Fijn dat er mensen zijn die zich om hem bekommeren.

Over de foto: De afgebeelde persoon is beslist niet de man van het verhaal.