Een avond met Sabrina Starke en emoties in Gigant

Vrijdagavond 26 oktober gaf  Sabrina Starke een optreden  in de Gigant.

Voor mij een reden om naar de Gigant te komen. Na haar goed bezochte optreden in 2009 en de daarbij behorende enthousiaste verhalen, werd ik nieuwsgierig naar een optreden van haar. Enkele nummers van haar laatste album “Outside the Box” waren mij al bekend, en ook het mooie optreden in ” De Wereld Draait Door”  waar ze het nummer True Colors vertolkte, was mij niet ontgaan.

Samen met Apeldoorn Direct fotograaf Inez, waren we om 9 uur bij de Gigant, waar tot onze verrassing eerst getrakteerd werden op een voorprogramma door de 6 mans formatie (waarvan 1 vrouw) Yes Sir Boss. Voor mij een onbekende band. Bij navraag bleek het een Engelse band, die het afgelopen jaar als support van Joss Stone door Europa heeft getourd en inmiddels naam heeft gemaakt op de grotere Engelse festivals.
Deze band speelde een vrolijke mix van ska, reggae en surf. Het optreden vond ik erg verrassend en vol energie. De ‘shabby’ geklede muzikanten stonden collectief heerlijk te swingen op het podium en dit nodigde mij en andere aanwezigen uit om eens lekker mee te bewegen.

Toch  wil ik ook nog even een kritische noot maken bij dit optreden. Daar waar ik, als Gigantbezoeker, kom voor de muziek, valt het me op dat niet alle bezoekers hetzelfde doel hebben. Vaak is het me opgevallen dat wanneer er een rustig gevoelig nummer wordt ingezet, een gedeelte van het publiek luidkeels door blijft praten met elkaar om nog even de afgelopen week door te nemen. Dit geroezemoes stoort mij en leidt  enorm af.
Ik vind dit voor de mensen op het podium  en de liefhebbers in de zaal respectloos overkomen. Ben benieuwd of andere bezoekers dit ook zo ervaren of ben ik hier té kritisch over?

Vaak gebeurd het roezemoezen wanneer er meerdere optredens plaatsvinden en een gedeelte van het publiek voor één bepaalde artiest/band komt. Het voorprogramma wordt dan vaak gebruikt als bijklets moment. Het prettige is dat de Gigant ook een prima café heeft waar mensen luidkeels hun verhalen zouden kunnen uitwisselen.

Ondanks mijn kritische noot heb ik toch genoten van een heerlijk swingend optreden  Yes Sir Boss en kan ik iedereen aanraden om een naar deze band te luisteren. Na een pauze van een half uur, waarin ik even lekker heb kunnen kletsen, kwam Sabrina Starke en haar band het podium op.  Zij zagen er bepaald niet ‘shabby’  uit, maar waren qua kleding perfect op elkaar afgestemd. Fotografe Inez kon ook even in alle rust genieten van de muziek want de eerste 3 nummers werd haar verzocht niet te fotograferen.

Daarnaast was haar ook aangegeven vanuit welke invalshoek de foto genomen mocht worden.  Door deze restricties bemerkte ik bij mezelf  dat Sabrina haar uiterste best moest doen om mijn sympathie te winnen.  Sabrina zal daar ongetwijfeld goede redenen voor hebben maar ik vind het weinig sympathiek  overkomen. Het grappige is dat vervolgens bij de eerste nummers de  mobieltjes tevoorschijn komen en het publiek er lekker op los flitst. De discussie over fotograferen tijdens optredens is een aantal weken geleden overigens al losgebarsten op Apeldoorn Direct.

Sabrina heeft een dijk van een stem en een muzikaal zeer goede band. Het swingt en straalt aan alle kanten Soul uit. Ze is dan ook niet voor niets  2- voudig Edison winnares. De zaal was goed gevuld en ik bemerkte veel enthousiaste liefhebbers. Ze won mijn sympathie door het publiek te betrekken bij haar optreden en ons zelfs uit te nodigen op het podium. Een 8- tal “vrijvoelende”  mensen maakte van deze uitnodiging gebruik  en mijn aandacht werd daarbij volledig getrokken naar  de oudste man op het podium, die daar heerlijk relaxed stond te swingen. Geweldig om te zien hoe deze man de muziek beleefde.  Na een optreden van  een uur en kwartier kwam er een einde aan een optreden waarbij verschillende emoties en gedachten bij mij de revue passeerden.
Ontroering, blijdschap maar toch ook ‘ik heb het nu wel gehoord’ , ‘ik had toch graag de eerste band wat langer horen spelen’ en ‘wat heeft de zijgrondzangeres toch gave schoenen aan’

Een avond vol muziek en dus vol emotie want muziek is voor mij emotie. Het mooie aan muziek dat het bij iedereen een eigen emotie oproept. Ik raad iedereen dan ook aan om zelf te ontdekken welke emoties  de hierboven beschreven artiesten oproepen.